© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Welkom bij
“Omnia Cernens”
Dé vereniging van GPLV-ers
In 1950 werd de uit het voormalig Nederlands-Indië teruggekeerde 6 ArVA (Artillerie en Verkenningsafdeling) bestemd voor het pas daarvoor opgerichte Eerste Legerkorps van de Koninklijke Landmacht en omgedoopt tot 298 AOP (Air Observation Post) Squadron. Dit squadron vormde de basis van de Groep Lichte Vliegtuigen (GLV) op de Vliegbasis Deelen. Aanvankelijk was het uitgerust met Austers en Pipers Super Cub in diverse uitvoeringen, in 1955 deed de eerste helikopter, de Hiller, zijn entree. In dat jaar werd naast 298 Sq ook 299 Sq opgericht en kreeg de Groep een eigen staf. In 1962 volgde 300 Sq; de naam GLV veranderde in GPLV. Een werkelijke doorbraak op helikoptergebied vormde de vanaf 1964 ingestroomde Alouette III die operationeel pas rond 1995 het veld ruimde, maar nog twintig jaar zou nadienen voor algemene taken. De Bölkow Bo 105C, die medio jaren zeventig in dienst kwam, was ondanks een upgrade in de jaren tachtig een korter operationeel leven beschoren. De GPLV onderging vanaf 1993 een grondige transformatie. Samenhangend met de oprichting van 11 Luchtmobiele Brigade stroomden in de jaren negentig drie nieuwe types binnen: de transporthelikopters Chinook en Cougar op Soesterberg plus de gevechtshelikopter Apache op Gilze-Rijen. Deelen bleef in bedrijf als oefenveld, de staf van de Tactische Helikopter Groep (THG) kwam op Gilze-Rijen. Eind 2008 viel het doek voor Soesterberg en werden alle luchtmachthelikopters op Gilze-Rijen gestationeerd. De oprichting van het Defensie Helikopter Commando in 2008 beoogde een fusie tot stand te brengen met de helikopters van de Marineluchtvaartdienst (MLD). Voor maritieme operaties bleef Marine Vliegkamp De Kooy (thans Maritiem Vliegkamp) voor de NH-90 in bedrijf. Voortaan konden luchtmachthelikopters ook aan boord van schepen opereren. De vliegopleidingen van het onderdeel waren tijdens de Koude Oorlog bijna steeds een interne aangelegenheid. In het kader van de reguliere vliegopleiding van de KLu (Groot Militair Brevet) werden de helikoptervliegers intern opgeleid bij de Helikopter Vliegopleiding (HVO), die was belegd bij 299 Sq en later bij 300 Sq. De externe opleiding op de Piper (Klein Militair Brevet) was lange tijd toevertrouwd aan de Lichte Vliegtuigenopleiding (LVO) op Gilze-Rijen. De waarnemers waren afkomstig van de KL en volgden, evenals de vliegers, een operationeel gerichte opleiding op de Legerluchtwaarnemersschool (LLWS) en zijn opvolger, het Opleidingscentrum Grond- Luchtsamenwerking (OCGLS). Vanaf de jaren zestig tot begin jaren negentig was de logistieke ondersteuning (vervoer, verbindingen, velduitrusting) van de squadrons een zaak van de KL. Met de nieuwe organisatie in het vooruitzicht nam de KLu in 1993 deze taken over. Eind jaren zeventig werden met de introductie van de helikoptervliegopleiding op Fort Rucker, Alabama, de banden met US Army aangehaald, wat later resulteerde in operationele opleidingen in Fort Hood, Texas. De aanvullende operationele opleidingen in Nederland vinden plaats bij het heropgerichte 299 Sq en bij 7 Sq op De Kooy. De eerste uitzending van de voorlopers van 298 Sq was langdurig en ver weg, te weten Nederlands-Indië. In 1960 zond dat squadron twee Alouettes II uit met de Hr.Ms. Karel Doorman richting Nieuw-Guinea. Tijdens de Koude Oorlog vond slechts één uitzending plaats: Tunesië (1970). Vanaf de jaren negentig zouden er vele volgen: Cambodja, Bosnië, Irak, Afghanistan, Eritrea/Djibouti, Somalië (aan boord) en meest recent Mali. Deze uitzendingen bevestigden het kardinale belang van helikopters bij vrijwel alle operaties van de krijgsmacht.Aérospatiale Alouette III
De Aérospatiale Alouette III is een lichte eenmotorige
helikopter, oorspronkelijk geproduceerd door de Franse firma
Sud-Aviation, (later Aérospatiale en nu Airbus Helicopters).
Kenmerken
Een van de kenmerken van het toestel is het karakteristieke
metalige geluid dat hij tijdens de vlucht produceert.
Een ander kenmerk van de Alouette III is de in de romp
overlopende ovaalvormige glazen cockpit. Deze constructie
maakt van de Alouette III een van de helikopters met het beste
uitzicht.
Messerschmitt Bölkow Blohm Bö-105C
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Welkom bij
“Omnia Cernens”
In 1950 werd de uit het voormalig Nederlands-Indië teruggekeerde 6 ArVA (Artillerie en Verkenningsafdeling) bestemd voor het pas daarvoor opgerichte Eerste Legerkorps van de Koninklijke Landmacht en omgedoopt tot 298 AOP (Air Observation Post) Squadron. Dit squadron vormde de basis van de Groep Lichte Vliegtuigen (GLV) op de Vliegbasis Deelen. Aanvankelijk was het uitgerust met Austers en Pipers Super Cub in diverse uitvoeringen, in 1955 deed de eerste helikopter, de Hiller, zijn entree. In dat jaar werd naast 298 Sq ook 299 Sq opgericht en kreeg de Groep een eigen staf. In 1962 volgde 300 Sq; de naam GLV veranderde in GPLV. Een werkelijke doorbraak op helikoptergebied vormde de vanaf 1964 ingestroomde Alouette III die operationeel pas rond 1995 het veld ruimde, maar nog twintig jaar zou nadienen voor algemene taken. De Bölkow Bo 105C, die medio jaren zeventig in dienst kwam, was ondanks een upgrade in de jaren tachtig een korter operationeel leven beschoren. De GPLV onderging vanaf 1993 een grondige transformatie. Samenhangend met de oprichting van 11 Luchtmobiele Brigade stroomden in de jaren negentig drie nieuwe types binnen: de transporthelikopters Chinook en Cougar op Soesterberg plus de gevechtshelikopter Apache op Gilze-Rijen. Deelen bleef in bedrijf als oefenveld, de staf van de Tactische Helikopter Groep (THG) kwam op Gilze-Rijen. Eind 2008 viel het doek voor Soesterberg en werden alle luchtmachthelikopters op Gilze-Rijen gestationeerd. De oprichting van het Defensie Helikopter Commando in 2008 beoogde een fusie tot stand te brengen met de helikopters van de Marineluchtvaartdienst (MLD). Voor maritieme operaties bleef Marine Vliegkamp De Kooy (thans Maritiem Vliegkamp) voor de NH-90 in bedrijf. Voortaan konden luchtmachthelikopters ook aan boord van schepen opereren. De vliegopleidingen van het onderdeel waren tijdens de Koude Oorlog bijna steeds een interne aangelegenheid. In het kader van de reguliere vliegopleiding van de KLu (Groot Militair Brevet) werden de helikoptervliegers intern opgeleid bij de Helikopter Vliegopleiding (HVO), die was belegd bij 299 Sq en later bij 300 Sq. De externe opleiding op de Piper (Klein Militair Brevet) was lange tijd toevertrouwd aan de Lichte Vliegtuigenopleiding (LVO) op Gilze-Rijen. De waarnemers waren afkomstig van de KL en volgden, evenals de vliegers, een operationeel gerichte opleiding op de Legerluchtwaarnemersschool (LLWS) en zijn opvolger, het Opleidingscentrum Grond-Luchtsamenwerking (OCGLS). Vanaf de jaren zestig tot begin jaren negentig was de logistieke ondersteuning (vervoer, verbindingen, velduitrusting) van de squadrons een zaak van de KL. Met de nieuwe organisatie in het vooruitzicht nam de KLu in 1993 deze taken over. Eind jaren zeventig werden met de introductie van de helikoptervliegopleiding op Fort Rucker, Alabama, de banden met US Army aangehaald, wat later resulteerde in operationele opleidingen in Fort Hood, Texas. De aanvullende operationele opleidingen in Nederland vinden plaats bij het heropgerichte 299 Sq en bij 7 Sq op De Kooy. De eerste uitzending van de voorlopers van 298 Sq was langdurig en ver weg, te weten Nederlands-Indië. In 1960 zond dat squadron twee Alouettes II uit met de Hr.Ms. Karel Doorman richting Nieuw-Guinea. Tijdens de Koude Oorlog vond slechts één uitzending plaats: Tunesië (1970). Vanaf de jaren negentig zouden er vele volgen: Cambodja, Bosnië, Irak, Afghanistan, Eritrea/Djibouti, Somalië (aan boord) en meest recent Mali. Deze uitzendingen bevestigden het kardinale belang van helikopters bij vrijwel alle operaties van de krijgsmacht.
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Aérospatiale Alouette III
Rol
Lichte utility helikopter
Bemanning Vlieger+Waarnemer, 5 pax
Stukprijs 1964
fl. 900,000.
Eerste vlucht
1959
Aantal gebouwd ca 1500
Lengte
12,90 m met rotors
Hoogte
3 m
Gewicht
Leeggewicht 1220 kg
Max. gewicht 2100 kg
Motor(en) 1x Turboméca Artouste IIIB
Turboshaft
Vermogen
max. 870 pk,
MainGearBox max. 550 pk
Hoofdrotor 3 x aluminium + kunststof
Staartrotor 3 x aluminium hol
Kruissnelheid
195 km/u
Topsnelheid
210 km/u
Vliegbereik
420 km (+20 min res.)
Dienstplafond
6500 m
Tussen 1964 en 1969 werden 72 helikopters van het type Alouette III SE3160 geleverd aan de
Koninklijke Landmacht en 5 aan de Koninklijke Luchtmacht. Hiervan werden er 27 geassembleerd
door de N.V. Lichtwerk in Hoogeveen. Deze helikopter verving de verouderde Hiller H-23B. Alle
Nederlandse Alouettes waren aanvankelijk egaal donkergroen geschilderd, maar vanaf 1984 werd
een zwart-bruin camouflageschema ingevoerd.
De Alouette III helikopters waren aangeschaft door de landmacht, maar de mensen en faciliteiten
(infrastructuur, onderhoudspersoneel, vliegers) werden door de luchtmacht geleverd. Dit geheel
werd in de beginjaren ’60 van 20e eeuw samengebracht in de Groep Lichte Vliegtuigen (GPLV).
De GPLV was aanvankelijk uitgerust met de Piper Supercub, de Hiller en de De Havilland Canada
Beaver voor licht transport. Deze toestellen werden vervangen door de Alouette III die door de
landmacht werden gebruikt voor verkenning en artillerie-vuurleiding, daarom was de waarnemer
van de landmacht. Tevens werden verbindings- en transporttaken uitgevoerd.
De helikopters waren gestationeerd op de Vliegbasis Deelen bij het 299 en 300 Squadron en op
de Vliegbasis Soesterberg bij het 298 Squadron.
Hoewel al sinds 1986 gepland was het toestel op korte termijn in Nederland uit te faseren, bleek
na de invoering van geavanceerde helikopters in 1995 dat er dusdanig veel taken voor de
eenvoudige, maar betrouwbare helikopter waren, dat de algehele uitfasering alsnog niet
plaatsvond. Wel werd het aantal helikopters in actieve dienst gereduceerd naar vier stuks, die als
hoofdtaak VIP-transport kregen, foto- en filmopnamen ten behoeve van Defensie, en het
calibreren van grondapparatuur. Vanaf 2013 werd ook een aanzienlijk deel van de vlieguren
gevlogen in het kader van opleidingen en selectie van bemanningsleden voor andere
helikoptertypen en algehele ondersteuning van het Defensie Helikopter Commando. In 2005
haalde een Alouette III met koningin Beatrix aan boord het nieuws, toen overdag, vliegend over
Noord-Brabant, de weersomstandigheden ongepland onder de minima zakten. Daarom besloot
de vlieger een voorzorgslanding te maken bij het Mercure hotel in Rosmalen waarna de vorstin
haar reis met de auto voortzette.
De laatste vier waren donkerblauw geschilderd en hadden, vergeleken met de initiële versie, de
SE3160, o.a. een speciaal versterkte transmissie en een aangepaste "rotor head", die een
maximum startgewicht van 2200 kg in plaats van de standaard 2100 kg mogelijk maakt. De vier
toestellen vormden als de Royal Flight/VIP Flight een van de transportmogelijkheden van het
Koninklijk Huis, de ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders.
De Alouette is op 15 december 2015 officieel uitgefaseerd. De laatste vlucht vond echter op 24
december plaats.
Search and Rescue
Vijf van de 77 Alouettes waren eigendom van de Koninklijke Luchtmacht. Ze vervingen de gedateerde Alouette II's die vanaf 1959 waren
gebruikt voor Search and Rescue (SAR)-taken. Deze SAR-Alouette III's kregen opblaasbare drijvers en aan de romp en een lier om
drenkelingen uit zee te takelen. De groene beschildering werd aangevuld met een reflecterende signaalkleur op de neus, de achterzijde van
de romp en de verticale staartvlakken en de letters 'RESCUE' in witte letters.
De SAR helikopters opereerden tot 1968 vanaf Ypenburg,
verhuisden vervolgens naar Soesterberg en in 1977 naar
de Vliegbasis Leeuwarden, waar ze klaar stonden om
eventueel in zee gestorte vliegers op te vissen. Dit
gebeurde door de jaren heen geregeld omdat
Terschelling vroeger het luchtmacht oefenterrein Jackpot
Range (Noordsvaarder) lag en op Vlieland de Cornfield
Range (Vliehors). Ook bevinden zich boven de Noordzee,
noordelijk van de Waddeneilanden, de Temporay
Reserved Airspaces (TRA’s) waar luchtgevechten tussen
NATO gevechtsvliegtuigen worden getraind. Bij militair
vliegverkeer was een SAR-Alouette vaak continu in de
lucht.
SAR Alouettes werden regelmatig gebruikt om patiënten
van de Waddeneilanden snel naar een ziekenhuis op het
vasteland te transporteren. De SAR-Alouettes waren
voorzien van een marifoon, waarmee radiocontact kon
worden gemaakt met schepen. In de strenge winter van 1979 verzorgden SAR-Alouette III's en andere Alouettes III's van Vliegbasis
Soesterberg het (personen)vervoer van en naar de Waddeneilanden, omdat door zware ijsgang op de Waddenzee er geen scheepvaart meer
mogelijk was.
Grasshoppers
Onder de naam Grasshoppers (sprinkhanen) zette het
299 Squadron van de Koninklijke Luchtmacht tijdens
een luchtvaartevenement vier wit-zwart gestreepte
Alouettes in, voor een vliegdemonstratie. Herhaaldelijk
werd verzocht dit optreden te herhalen, bij andere
luchtvaartevenementen/jubilea, en vervolgens werd
vrij snel een formeel, permanent demonstratieteam
opgericht, dit keer ondergebracht als vlucht 4 bij het
300 (les) Squadron. De eerste kleuren waren gele
vierkante platen op de romp en staart. Later werden
dit gele strepen. Pas in de 80-jaren kwam het witte
zebra patroon in gebruik gevolgd door de rood-wit-
blauwe uitmonstering. De Grasshoppers bouwden
binnen enkele jaren een uitmuntende reputatie op. In
het zomerseizoen werden de vliegkunsten in heel
Europa vertoond, de (jaarlijks van samenstelling
wisselende) bemanningen wonnen talloze, prestigieuze
prijzen en inspireerden diverse (buitenlandse)
krijgsmachtdelen tot het eveneens oprichten van een
helikopterdemonstratieteam. In de hoogtijdagen
moesten zelfs formele uitnodigingen door o.a. de VS
en Australië om logistieke en budgettaire redenen
afgewezen worden. Buiten het seizoen om vlogen de helikopters (en de bemanningen) de gewone opdrachten en opleidingsvluchten voor
Defensie. Een keer hebben de Grasshoppers te maken gehad met een vliegongeval tijdens een trainingsvlucht boven de Ginkelse Heide,
waarbij de rotorbladen van twee helikopters elkaar raakten en enkele vliegers (licht-)gewond raakten.
Nadat het besluit tot uitfasering gevallen was, in het begin van de 90-er jaren en de vliegers werden omgeschoold naar de Chinook en de
Cougar, werd het unieke team in 1995 opgeheven. De opheffingsceremonie vond plaats op 8 augustus 1995, waarbij de Grasshopers nog een
kleine demo gaven boven Kamp van Zeist en aansluitend werd een Grasshopper Alouette (A-465) aangeboden aan het Militaire Luchtvaart
Museum Soesterberg.
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Aérospatiale Alouette III
Rol
Lichte utility helikopter
Bemanning
Vlieger+Waarnemer, 5 pax
Stukprijs 1964
fl. 900,000.
Eerste vlucht
1959
Aantal gebouwd
ca 1500
Lengte
12,90 m met rotors
Hoogte
3 m
Gewicht
Leeggewicht 1220 kg
Max. gewicht 2100 kg
Motor
Turboméca Artouste IIIB
Turboshaft
Vermogen max. 870 pk (MainGearBox max. 550 pk)
Rotors
Hoofd: 3 bladen aluminium+kunststof
Staart: 3 bladen aluminium hol
Kruissnelheid
195 km/u
Topsnelheid
210 km/u
Vliegbereik
420 km (+ 20 min reserve)
Dienstplafond
6500 m
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Messerschmitt Bölkow Blohm Bö-105C
Rol
Lichte utility helikopter
Bemanning 1 vlieger, max 4 pax
Eerste vlucht
1967
Aantal gebouwd
ca 1500
Lengte
11,86 m met rotors
Hoogte
3 m
Gewicht
Leeggewicht 1275 kg
Max. gewicht 2300 kg
Motor(en)
2x Allison 250-C20B
turboshafts
Vermogen elk max. 425 pk
MainGearBox max. 700 pk
Hoofdrotor 4 bladig glasvezel
Staartrotor 2 bladig glasvezel
Kruissnelheid
232 km/u
Topsnelheid
270 km/u
Vliegbereik
575 km
Dienstplafond
5200 m
De Messerschmitt-Bölkow-Blohm Bö-105C is een lichte utility helikopter. In Nederland is het
model vanaf 1975 veelvuldig door Koninklijke Landmacht en de Dienst Luchtvaart van het Korps
Rijkspolitie gebruikt.
De toepassing van twee gasturbinemotoren maakten het destijds tot de duurste lichte
utilityhelikopter ter wereld.
De ontwikkeling van de lichte, voor 4 tot 5 man geschikte, tweemotorige turbine helikopter Bö
105 door de Duitse firma Messerschmitt Bölkow Blohm begon in de herfst van 1961.
Het eerste prototype was voorzien van een conventionele rotor van Westland Scout en een
regelrechte ramp. Het werd meteen al vernield bij de eerste grondtest.
Het tweede prototype kreeg echter het nieuwe, scharnierloze 4-blads rotor System Bölkow; dit
was een rotorkop van titanium met 4 rotorbladen uit kunststof. Het bewees bij zijn eerste vlucht
op 17 februari 1967 zijn uitstekende kwaliteiten.
Na verdere verbeteringen ontstond
de eerste geleverde serieversie, de
Bö-105C, die bij het begin werd
geleverd met Allison gasturbines
van het type 250-C20B.
Ter vervanging van de totaal
verouderde vastvleugelige Piper
Super Cub werden 30 MBB Bö-105's
voor de Nederlandse Koninklijke
Landmacht besteld om dienst te
doen als lichte
verkenningshelikopter.
In de periode 1975-1979 werden voor Nederland de Bö-105's ten behoeve van de Groep Lichte
vliegtuigen geleverd. Deze Bo's zoals de toestellen door de vliegers werden genoemd, voerden de
registraties B-37 tm B48 en B-63 tm B-80. Zij waren aanvankelijk verdeeld over 298 en 299
squadron, maar werden in augustus 1979 ingedeeld bij het 299 squadron op de Vliegbasis
Deelen, waarmee 298 een Alouette- en 299 een Bölkowsquadron werd.
Ze kwamen in het nieuws toen in de nacht van 2 op 3 februari 1992 een terroristische actie op de
Vliegbasis Deelen werd uitgevoerd waarbij door een radicale politieke actiegroep in een hangar
werd ingebroken en brand werd gesticht. Hierbij ging 1 Bo helikopter (B-46) in vlammen op en
raakten anderen beschadigd. De schade bedroeg 20 miljoen gulden.
De Bö-105C observatiehelikopter werd ingezet voor waarnemingstaken en werd in de
80-er jaren daarvoor uitgerust met nachtzichtapparatuur. Daarnaast werd de Bo ook
wel ingezet voor personenvervoer, liaisontaken en gewondentransport.
De Bo's werden enkele keren gemoderniseerd; dit type werd het eerste van de
Nederlandse krijgsmacht dat met nachtzichtapparatuur in de vorm van night vision
goggles werd uitgerust waardoor vliegen in het donker voortaan tot de mogelijkheden
behoorde, hierdoor kregen de toestellen de toevoeging CM. Ook werden de
helikopters voorzien van een lichte bepantsering en zogenoemde flare-dispensers
voor zelfbescherming tegen vanaf de schouder afgevuurde raketten.
De Bo's zijn aan het eind van de 20e eeuw veel ingezet bij operaties op de Balkan.
Begin 1994 stelde de Koninklijke Luchtmacht een detachement van 4 Bo's van het 299
Squadron ter beschikking aan Dutchbat I. Zij werden ingezet ter ondersteuning van de Nederlandse VN-militairen in Lucavac en in de 'safe
havens' Srebrenica en Žepa. Tot hun taken behoorde het evacueren van gewonden en het verzorgen van lichte transportvluchten. Ter
voorbereiding op de uitzending werden de toestellen onder meer voorzien van een Global Positioning System (GPS) en kogelwerende
kevlarplaten.
In 1999 werd een ander detachement van 4 Bö-105's naar Farke in
Albanië gestuurd , waar de toestellen zich voegden bij het aldaar
ingedeelde 298 (Chinook) Squadron van de Vliegbasis Soesterberg.
Zowel de Bo's als de Chinooks werden vooral ingezet voor KFOR, de
internationale strijdmacht voor Kosovo. In november 1999 kregen
de vier Bo's een nieuwe thuisbasis bij de plaats Toplicane. Samen
met de Duitse Bundeswehr werd bij die plaats een nieuwe basis
gebouwd en in gebruik genomen. De Bo's werden vanaf daar
ingezet voor transport van militair personeel en gewonden, de
uitvoering van liaison- en verkenningsvluchten, commandovoering
en inspecties vanuit de lucht. Op 3 december 1999 kwam in de
buurt van de grens van Kosovo en Albanië één van de uitgezonden
Bo's (B-37) in aanraking met een aantal hoogspanningskabels tijdens
het uitvoeren van een missie.
In Nederland vervulde de Bo een rol bij hoofdzakelijk verkenningstaken, maar onder andere ook bij beveiliging van munitietransporten en
zelfs als interim-traumahelikopter.
Vanaf 1999 werden de Landmacht Bo’s als Bö-105CB's uitgefaseerd door de bezuinigingen op Defensie. De uitfasering van de laatste
toestellen vond plaats eind 2003.
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Messerschmitt Bölkow Blohm Bö-105C
Rol
Lichte utility helikopter
Bemanning
Vlieger+Waarnemer, 3 pax
Eerste vlucht
1967
Aantal gebouwd
ca 1500
Lengte
11,86 m met rotors
Hoogte
3 m
Gewicht
Leeggewicht 1275 kg
Max. gewicht 2300 kg
Motor(en)
2x Allison 250-C20 turboshaft
Vermogen
elk max. 425 pk
MainGearBox
max. 700 pk
Rotors
Hoofdrotor 4 bladig glasvezel
Staartrotor 2 bladig glasvezel
Kruissnelheid
232 km/u
Topsnelheid
270 km/u
Vliegbereik
575 km
Dienstplafond
5200 m
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Over
het onstaan van Omnia Cernens
Tijdens de reünie van 35 jaar Alouette III bij de Koninklijke Luchtmacht is het idee ontstaan een vereniging op te richten van militairen en burgers die geplaatst zijn geweest bij de Groep Lichte Vliegtuigen (GPLV). De reden om tot oprichting over te gaan was de reorganisatie van de GPLV tot Tactische Helicopter Groep (THG) en het sluiten van de Vliegbasis Deelen. Hierdoor zijn veel (oud)militairen en burgermedewerkers van de GPLV hun contacten verloren. De vereniging bestaat sinds 20 september 2000 en draagt de naam Omnia Cernens, (Alles Ziend) de wapenspreuk van de GPLV. Voor het voeren van de naam is toestemming verkregen van de BDL. De vereniging heeft ten doel contacten te leggen en te onderhouden tussen hen die hebben gediend bij de Groep Lichte Vliegtuigen, alsmede zij die hebben gediend bij Nr. 6 Dutch Auster Squadron en Nr. 6 ArVa Squadron. Zij tracht dit doel te bereiken door: • het organiseren van bijeenkomsten en evenementen ten behoeve van haar leden. • het leveren van een bijdrage aan reunie’s georganiseerd door onderdelen die hebben behoord tot de Groep Lichte Vliegtuigen. • het uitwisselen van informatie
Over het onstaan van
Omnia Cernens
Tijdens de reünie van 35 jaar Alouette III bij de Koninklijke Luchtmacht is het idee ontstaan een vereniging op te richten van militairen en burgers die geplaatst zijn geweest bij de Groep Lichte Vliegtuigen (GPLV). De reden om tot oprichting over te gaan was de reorganisatie van de GPLV tot Tactische Helicopter Groep (THG) en het sluiten van de Vliegbasis Deelen. Hierdoor zijn veel (oud)militairen en burgermedewerkers van de GPLV hun contacten verloren. De vereniging bestaat sinds 20 september 2000 en draagt de naam Omnia Cernens, (Alles Ziend) de wapenspreuk van de GPLV. Voor het voeren van de naam is toestemming verkregen van de BDL. De vereniging heeft ten doel contacten te leggen en te onderhouden tussen hen die hebben gediend bij de Groep Lichte Vliegtuigen, alsmede zij die hebben gediend bij Nr. 6 Dutch Auster Squadron en Nr. 6 ArVa Squadron. Zij tracht dit doel te bereiken door: • het organiseren van bijeenkomsten en evenementen ten behoeve van haar leden. • het leveren van een bijdrage aan reunie’s georganiseerd door onderdelen die hebben behoord tot de Groep Lichte Vliegtuigen. • het uitwisselen van informatie
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Bestuur
Voorzitter
Peter Vorderman
Geboren op 8 maart 1948. Gehuwd met Yvonne Donia, 2 kinderen (zoon KLM gezagvoerder, dochter juriste bij MinVWS) en 6 opgroeiende kleinkinderen In 1967 gestart op de KMA voor de studie Officier Technische Zaken. Daarna alle denkbare prachtige jobs gehad in de technische vliegtuigsfeer (Al-III, Bo-105C, F-104G, F-16), van Hoofd Lijnonderhoud via Hoofd Kantoor Werklastbeheersing en Chef Logistieke Dienst tot Commandant DMVS en Souschef Projecten, met als laatste KLu functie die van Directeur Materieel KLu. Een van de mooiste projecten die ik heb mogen trekken (1996-2005) was het project Vervanging F-16, waaruit uiteindelijk de F-35A als meest succesvolle uit de bus kwam. Daarna ben ik als burgerambtenaar nog 5 jaar in functie geweest als Directeur Militaire Luchtvaartautoriteit. Als pensionado ben ik druk met de gebruikelijke zaken die het leven waard maken om geleefd te worden. In 2006 ben ik Voorzitter Omnia Cernens geworden, als opvolger van ons erelid Jan Zijlstra.
Ledenadministratie
Jan Verhoeven
Geboren op 17 november 1962,
gehuwd met Annette en we hebben samen een studerende dochter met aanstaande schoonzoon.
Na de MTS voor Luchtvaarttechniek en –elektronica (de Anthony Fokkerschool) was de dienstplicht in 1984 onvermijdelijk. Het werd
GPLV Deelen (graag, want ik woon(de) tussen Arnhem en Ede) maar men had het Log Sqn te Soesterberg in petto; toch iets verder met
de motor dus.
Als Kpl en inmiddels gesolliciteerd voor beroeps OO de dienst voor een jaar verlaten en via de KKSL terug naar Soesterberg. In het
inspectiedock verder met de Al. III en Bo-105, en in 1992 met 298 mee naar Cambodja: Cambo-1.
Eenmaal terug bij het P&P dock proefdraaien, FCF’en en Rotortuning en met die functionaliteiten overgeplaatst via 302-i naar 299
(GZRY), uiteindelijk met de Alouette terug naar SSB: Het 300sqn Al-vlucht voor VIP- en Royal Flights etc. Bij gebrek aan instructeurs mocht
ik met een waiver refreshers voor vliegers verzorgen, wat mij een plaatsing bij KMSL opleverde: SMi(nstructeur) vliegtuigtechniek Al, Bo en later ook Cougar. In
aanraking gekomen met (toen nog) het AMI Soesterberg wegens een keuring t.b.v. Flight Sim instructeur, en daar bij het inmiddels tot CML omgedoopte Centrum
voor Mens en Luchtvaart (dus) als testleider op de Frasca en later de Alsim flight simulatoren t.b.v. de vliegerselectie aspirant vliegers tewerk gesteld.
Na wat interne verschuivingen hoofd van de afdeling geworden en -voor de zoveelste keer maar weer eens- een opheffing uiteindelijk terecht gekomen op mijn
huidige functie: Instructeur Luchtvaart/Vlieg Fysiologie bij de afdeling Operationele Trainingen en Toepassingen (OTT Lucht) met de Hypobare vluchten,
desoriëntatie-trainingen, G-krachtencentrifuge en straks ook NVG als werkterrein aan de Kampweg 53 te Soesterberg.
Naast de ledenadministratie (ook voor de Triumph motoren eigenaren vereniging) ben ik tevens regiovertegenwoordiger voor de VmVKLu regio Soesterberg.
En ja, ik mis dus alleen 301 in het rijtje 298, 299, 300 en 302(i weliswaar, maar daarbij Log en KMSL VG Heli) en vanuit P&Pdock zelfs voor 303sqn (Rotortuning op de
Tweety) mogen werken.
Bestuurslid
Leo Jespers
Geboren op 29 mei 1946.
Gehuwd met Mans van Pelt, 2 kinderen en 6 kleinkinderen.
Na de middelbare school in 1967 naar de KMA en vervolgens de vliegeropleiding.
In 1972 Groot Militair Vliegbrevet en geplaatst op 299 squadron.
Na het behalen van de ‘Vliegerinstructeur’ kwalificatie in 1977 gedetacheerd in Canada (CFB Portage la Prairie).
Bij terugkeer in Nederland (juni 1982) wederom geplaatst bij 299 squadron, waar ik achtereenvolgens de functies van
Vluchtcommandant, Ops-Officier en Squadroncommandant heb vervuld.
In 1987 geplaatst op het Hoofdkwartier van de Koninklijke Luchtmacht bij de Afdeling Operationële Behoefte (project: invoering
bewapende helikopter).
Van 1991 - 1995 geplaatst bij het Militaire Huis van Hare Majesteit de Koningin als Adjudant, tevens Adjudant Luchtvaartzaken.
Na afronding van de functie benoemd tot Adjudant i.b.d. van H.M. de Koningin en geplaatst op Vlb. Woensdrecht als Chef Opleidingsdienst.
Van 1997 – 2001 wederom terug geplaatst bij het Militaire Huis van Hare Majesteit de Koningin in dezelfde functie.
In 2001 met functioneel leeftijdsontslag en herbenoemd tot Adjudant i.b.d. van H.M. de Koningin.
Op projectbasis nog actief voor HM.
Penningmeester
Tiny van der Wijst
Geboren op 9 februari 1944. Gehuwd met Coby, 2 zonen en 7 kleinkinderen. Na enige jaren werkzaam te zijn geweest bij DAF in Eindhoven ben ik in 1963 begonnen met opleiding, op de toenmalige LKS in Schaarsbergen, tot Monteur Conventionele Vliegtuigen (MCV). Na de opleiding (1966) geplaatst bij het O&M Sq. van de Groep Lichte Vliegtuigen op het bedrijfsbureau. In 1968 overgeplaatst naar het 298 Sq. Bij 298 sq werkzaam geweest als Spec. MCV en Opz. MCV. In 1989 overgeplaatst naar BOEKLu MLTA standplaats Schiphol waar ik werkzaam ben geweest in de kwaliteitszorg bij de nieuwbouw F16. April 1992 bevorderd tot Elt. en geplaatst op de Vliegbasis Deelen bij het 300 Sq van de Groep Lichte Vliegtuigen als Hoofd Helicopter Onderhoud. Bij het sluiten van de Vliegbasis Deelen in 1995 geplaatst bij het nieuwe 300 Sq op de Vliegbasis Soesterberg als Hoofd Bedrijfsbureau Cougar. Vanaf eind 1996 werkzaam geweest als ARBO-coördinator op de Vliegbasis Soesterberg waar ik in 1999 met UKW ben gegaan. Naast mijn bestuursfunctie geniet ik vooral van de goede dingen van het leven in Frankrijk waar ik veel tijd doorbreng in mijn caravan.
Secretaris
Cees Huisman
Geboren op 5 februari 1946.
Vrijwel direct na mijn schoolperiode bij de KLu terechtgekomen. Militaire en vaktechnische opleidingen gevolgd bij de LOKS/Breda
(1965) en de LETS (1966), waarna ik geplaatst werd in een administratieve functie bij het DVM/Gilze-Rijen.
In 1970 verder opgeleid tot personeelsfunctionaris en tewerkgesteld bij Korps Luchtmachtstaven/vlb Ypenburg. In 1981
overgeplaatst naar het Commando Staf Tactische Luchtstrijdkrachten in Zeist en tenslotte in 1989 naar de vliegbasis Soesterberg,
eerst bij de Personeelsdienst en later - na de opleiding tot officier - bij het 300 Squadron als Hoofd Squadronstafbureau.
Na mijn FLO/ALO al snel een bestuursfunctie ingerold bij Omnia Cernens (Oud GPLV'ers) en ”ik doe nog wat“ voor de oud messleden van Soesterberg..
In 2002 ben ik begonnen met het bijelkaar zoeken van een aantal bestuursleden voor de Contactgroep Postactieven regio Soesterberg. Korte tijd later kwamen daar
nog twee bestuursleden bij en zijn we gaan draaien als vereniging. Nu, een aantal jaren verder, heeft de vereniging zo'n 500 leden: het gaat dus goed met deze club!
Bestuur
Voorzitter
Peter Vorderman
Geboren op 8 maart 1948. Gehuwd met Yvonne Donia, 2 kinderen (zoon KLM gezagvoerder, dochter juriste bij MinVWS) en 6 opgroeiende kleinkinderen In 1967 gestart op de KMA voor de studie Officier Technische Zaken. Daarna alle denkbare prachtige jobs gehad in de technische vliegtuigsfeer (Al-III, Bo-105C, F- 104G, F-16), van Hoofd Lijnonderhoud via Hoofd Kantoor Werklastbeheersing en Chef Logistieke Dienst tot Commandant DMVS en Souschef Projecten, met als laatste KLu functie die van Directeur Materieel KLu. Een van de mooiste projecten die ik heb mogen trekken (1996-2005) was het project Vervanging F-16, waaruit uiteindelijk de F-35A als meest succesvolle uit de bus kwam. Daarna ben ik als burgerambtenaar nog 5 jaar in functie geweest als Directeur Militaire Luchtvaartautoriteit. Als pensionado ben ik druk met de gebruikelijke zaken die het leven waard maken om geleefd te worden. In 2006 ben ik Voorzitter Omnia Cernens geworden, als opvolger van ons erelid Jan Zijlstra.
Penningmeester
Tiny van der Wijst
Geboren op 9 februari 1944. Gehuwd met Coby, 2 zonen en 7 kleinkinderen. Na enige jaren werkzaam te zijn geweest bij DAF in Eindhoven ben ik in 1963 begonnen met opleiding, op de toenmalige LKS in Schaarsbergen, tot Monteur Conventionele Vliegtuigen (MCV). Na de opleiding (1966) geplaatst bij het O&M Sq. van de Groep Lichte Vliegtuigen op het bedrijfsbureau. In 1968 overgeplaatst naar het 298 Squadron. Bij 298 sq werkzaam geweest als Spec. MCV en Opz. MCV. In 1989 overgeplaatst naar BOEKLu MLTA standplaats Schiphol waar ik werkzaam ben geweest in de kwaliteitszorg bij de nieuwbouw F16. April 1992 bevorderd tot Elt. en geplaatst op de Vliegbasis Deelen bij het 300 Sq van de Groep Lichte Vliegtuigen als Hoofd Helicopter Onderhoud. Bij het sluiten van de Vliegbasis Deelen in 1995 geplaatst bij het nieuwe 300 Sq op de Vliegbasis Soesterberg als Hoofd Bedrijfsbureau Cougar. Vanaf eind 1996 werkzaam geweest als ARBO-coördinator op de Vliegbasis Soesterberg waar ik in 1999 met UKW ben gegaan. Naast mijn bestuursfunctie geniet ik vooral van de goede dingen van het leven in Frankrijk waar ik veel tijd doorbreng in mijn caravan.
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Ledenadministratie
Jan Verhoeven
Geboren op 17 november 1962,
gehuwd met Annette en we hebben samen een
studerende dochter met aanstaande schoonzoon.
Na de MTS voor Luchtvaarttechniek en –elektronica
(de Anthony Fokkerschool) was de dienstplicht in 1984
onvermijdelijk. Het werd GPLV Deelen (graag, want ik woon(de) tussen Arnhem en
Ede) maar men had het Log Sqn te Soesterberg in petto; toch iets verder met de
motor dus.
Als Kpl en inmiddels gesolliciteerd voor beroeps OO de dienst voor een jaar
verlaten en via de KKSL terug naar Soesterberg. In het inspectiedock verder met
de Al. III en Bo-105, en in 1992 met 298 mee naar Cambodja: Cambo-1.
Eenmaal terug bij het P&P dock proefdraaien, FCF’en en Rotortuning en met die
functionaliteiten overgeplaatst via 302-i naar 299 (GZRY), uiteindelijk met de
Alouette terug naar SSB: Het 300sqn Al-vlucht voor VIP- en Royal Flights etc. Bij
gebrek aan instructeurs mocht ik met een waiver refreshers voor vliegers
verzorgen, wat mij een plaatsing bij KMSL opleverde: SMi(nstructeur)
vliegtuigtechniek Al, Bo en later ook Cougar. In aanraking gekomen met (toen nog)
het AMI Soesterberg wegens een keuring t.b.v. Flight Sim instructeur, en daar bij
het inmiddels tot CML omgedoopte Centrum voor Mens en Luchtvaart (dus) als
testleider op de Frasca en later de Alsim flight simulatoren t.b.v. de vliegerselectie
aspirant vliegers tewerk gesteld.
Na wat interne verschuivingen hoofd van de afdeling geworden en -voor de
zoveelste keer maar weer eens- een opheffing uiteindelijk terecht gekomen op
mijn huidige functie: Instructeur Luchtvaart/Vlieg Fysiologie bij de afdeling
Operationele Trainingen en Toepassingen (OTT Lucht) met de Hypobare vluchten,
desoriëntatie-trainingen, G-krachtencentrifuge en straks ook NVG als werkterrein
aan de Kampweg 53 te Soesterberg.
Naast de ledenadministratie (ook voor de Triumph motoren eigenaren vereniging)
ben ik tevens regiovertegenwoordiger voor de VmVKLu regio Soesterberg.
En ja, ik mis dus alleen 301 in het rijtje 298, 299, 300 en 302(i weliswaar, maar
daarbij Log en KMSL VG Heli) en vanuit P&Pdock zelfs voor 303sqn (Rotortuning
op de Tweety) mogen werken.
Secretaris
Cees Huisman
Geboren op 5 februari 1946.
Vrijwel direct na mijn schoolperiode bij de KLu
terechtgekomen. Militaire en vaktechnische
opleidingen gevolgd bij de LOKS/Breda (1965) en
de LETS (1966), waarna ik geplaatst werd in een
administratieve functie bij het DVM/Gilze-Rijen.
In 1970 verder opgeleid tot personeelsfunctionaris en tewerkgesteld bij Korps
Luchtmachtstaven/vlb Ypenburg. In 1981 overgeplaatst naar het Commando Staf
Tactische Luchtstrijdkrachten in Zeist en tenslotte in 1989 naar de vliegbasis
Soesterberg, eerst bij de Personeelsdienst en later - na de opleiding tot officier - bij
het 300 Squadron als Hoofd Squadronstafbureau.
Na mijn FLO/ALO al snel een bestuursfunctie ingerold bij Omnia Cernens (Oud
GPLV'ers) en ”ik doe nog wat“ voor de oud messleden van Soesterberg..
In 2002 ben ik begonnen met het bijelkaar zoeken van een aantal bestuursleden
voor de Contactgroep Postactieven regio Soesterberg. Korte tijd later kwamen daar
nog twee bestuursleden bij en zijn we gaan draaien als vereniging. Nu, een aantal
jaren verder, heeft de vereniging zo'n 500 leden: het gaat dus goed met deze club!
Bestuurslid
Leo Jespers
Geboren op 29 mei 1946.
Gehuwd met Mans van Pelt,
2 kinderen en 6 kleinkinderen.
Na de middelbare school in 1967 naar de KMA en
vervolgens de vliegeropleiding.
In 1972 Groot Militair Vliegbrevet en geplaatst op
299 squadron.
Na het behalen van de ‘Vliegerinstructeur’ kwalificatie in 1977 gedetacheerd in
Canada (CFB Portage la Prairie).
Bij terugkeer in Nederland (juni 1982) wederom geplaatst bij 299 squadron, waar ik
achtereenvolgens de functies van Vluchtcommandant, Ops-Officier en
Squadroncommandant heb vervuld.
In 1987 geplaatst op het Hoofdkwartier van de Koninklijke Luchtmacht bij de
Afdeling Operationële Behoefte (project: invoering bewapende helikopter).
Van 1991 - 1995 geplaatst bij het Militaire Huis van Hare Majesteit de Koningin als
Adjudant, tevens Adjudant Luchtvaartzaken.
Na afronding van de functie benoemd tot Adjudant i.b.d. van H.M. de Koningin en
geplaatst op Vlb. Woensdrecht als Chef Opleidingsdienst.
Van 1997 – 2001 wederom terug geplaatst bij het Militaire Huis van Hare Majesteit
de Koningin in dezelfde functie.
In 2001 met functioneel leeftijdsontslag en herbenoemd tot Adjudant i.b.d. van
H.M. de Koningin.
Op projectbasis nog actief voor HM.
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Nieuws
Op deze pagina vindt u het laatste nieuws van onze vereniging.
Woensdag 28 oktober 2015
De bijeenkomst van 2015 is, voor en door de vele leden, een succes geworden. Niet in de laatste plaats door de toespraak van Jan Verburg over het wel en wee van diverse zaken. Totaal waren er meer dan 200 personen aanwezig, waarbij diverse personen aanwezig waren die we vorige jaren niet hebben gezien. Dit werd als zeer onderhoudend ervaren. Hierna werd de bekende borrel gehouden, onderbroken door een flypass van 2 Alouettes waarbij weer vele verhalen over vroeger de ronde deden. Na een voortreffelijke maaltijd gingen allen met een fles wijn en een wijnopener met inscriptie "Omnia Cernens 15 jaar” weer huiswaarts keerden.
Check daarom regelmatig deze pagina omtrent het laatste nieuws, aankomende vergaderingen of bijeenkomsten of
verslagen van voorbije bijeenkomsten.
Heeft u zelf iets te melden of nieuws met betrekking tot onze vereniging, meldt het dan aan de webmaster. Ook als u
foto’s of video’s heeft gemaakt tijdens een van de bijeenkomsten, deel deze dan door ze op te sturen aan de webmaster,
zodat ze op deze pagina geplaatst kunnen worden, of plaats uw foto’s of berichten op onze Facebook pagina.
Woensdag 25 oktober 2017
Ook de Algemene ledenvergadering van 2017 kende een ongekend grote opkomst van meer dan 150 leden, wat aangeeft dat de vereniging nog volop leeft. Het officiële gedeelte van de ledenvergadering vond plaats in de Chapel en werd gelardeerd met het financieële verslag door Jan Verburg, die tot zijn (en onze) spijt niet aanwezig kon zijn. Wilt u het nog eens op uw gemak nalezen, klik dan hier. Het belangrijkste nieuws van de vergadering betrof het aftreden van Jan van der Togt, die na meer dan 17 jaar trouwe dienst had besloten het stokje over te dragen. De voorzitter bedankte Jan hartelijk voor de inzet en de vergadering besloot Jan tot erelid van Omnia Cernens te benoemen. Na het sluiten van de vergadering was het woord aan Generaal Majoor Onno Eichelsheim, directeur van de MIVD, die ons een kijkje gaf in de keuken van deze geheimzinnige afdeling van onze krijgsmacht. Helaas bleef het meeste geheim, maar toch werd er het nodige duidelijk. De geslaagde middag werd afgesloten met een gezellige borrel en een heerlijke “blauwe hap”.
298 squadron, een wervelende historie.
Vanaf 6 juli tot eind december 2016 is in de Traditiekamer van Vliegbasis Gilze-Rijen een thema- tentoonstelling te bezoeken over de ontstaansgeschiedenis en de verdere ontwikkeling van het 298 Squadron. In 2015 bestond dit squadron, inclusief diens voorlopers, 70 jaar. Op deze site is elders de geschiedenis van dit oudste squadron uiteengezet. De expositie begint vanaf het gelijknamige squadron van de Royal Air Force. Als eerste squadron lichte vliegtuigen startte het tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog op Nederlandse bodem en wel op het toen nog geallieerde vliegveld Gilze-Rijen. Met Auster Mk III vliegtuigen werd het als 6 ARVA (Artillerie en Verkenningsafdeling) uitgezonden naar Nederlands-Indië. Als helikoptereenheid heeft 298 Squadron de complete ontwikkeling op dit gebied binnen de luchtmacht meegemaakt. Momenteel maakt het deel uit van het Defensie Helikopter Commando (DHC) van de Koninklijke Luchtmacht. In de loop der jaren is het takenpakket van dit squadron gewijzigd; vandaag de dag is transport en dienstverlening met de Chinook helikopter de kerntaak. Van alle squadrons van het DHC is 298 Squadron het vaakst uitgezonden. De expositie geeft met afbeeldingen, videobeelden, modellen, attributen en diorama’s een beeld van dit historisch verloop. Het museum is te bezoeken op woensdag en donderdag van 13.00 – 15.30 uur, bereikbaar via de hoofdingang van de vliegbasis, Rijksweg 121, Rijen. Melden met geldig identiteitsbewijs bij de hoofdwacht, u wordt naar de Traditiekamer begeleid. De toegang is gratis. Idee voor een familieuitje?
Nieuws van onze vereniging
Woensdag 26 oktober 2016
De Algemene ledenvergadering van 2016 kende een opkomst van meer dan 160 leden, wat natuurlijk een ongekend groot aantal is. Nadat het officiële gedeelte van de ledenvergaderig, gehouden in het kerkgebouw, achter de rug was, hebben we tranen gelachen om de beschouwing van Jan verburg. Vervolgens kregen we een zeer onderhoudend kijkje achter de schermen in het dagelijkse werk van Luitenant Generaal Bart Hoitink. De geslaagde middag werd afgesloten met een gezellige borrel en een heerlijke “blauwe hap”.
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
298 squadron, een wervelende historie.
Vanaf 6 juli tot eind december 2016 is in de Traditiekamer van Vliegbasis Gilze- Rijen een thema- tentoonstelling te bezoeken over de ontstaansgeschiedenis en de verdere ontwikkeling van het 298 Squadron. In 2015 bestond dit squadron, inclusief diens voorlopers, 70 jaar. Op deze site is elders de geschiedenis van dit oudste squadron uiteengezet. De expositie begint vanaf het gelijknamige squadron van de Royal Air Force. Als eerste squadron lichte vliegtuigen startte het tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog op Nederlandse bodem en wel op het toen nog geallieerde vliegveld Gilze-Rijen. Met Auster Mk III vliegtuigen werd het als 6 ARVA (Artillerie en Verkenningsafdeling) uitgezonden naar Nederlands-Indië. Als helikoptereenheid heeft 298 Squadron de complete ontwikkeling op dit gebied binnen de luchtmacht meegemaakt. Momenteel maakt het deel uit van het Defensie Helikopter Commando (DHC) van de Koninklijke Luchtmacht. In de loop der jaren is het takenpakket van dit squadron gewijzigd; vandaag de dag is transport en dienstverlening met de Chinook helikopter de kerntaak. Van alle squadrons van het DHC is 298 Squadron het vaakst uitgezonden. De expositie geeft met afbeeldingen, videobeelden, modellen, attributen en diorama’s een beeld van dit historisch verloop. Het museum is te bezoeken op woensdag en donderdag van 13.00 – 15.30 uur, bereikbaar via de hoofdingang van de vliegbasis, Rijksweg 121, Rijen. Melden met geldig identiteitsbewijs bij de hoofdwacht, u wordt naar de Traditiekamer begeleid. De toegang is gratis. Idee voor een familieuitje?Woensdag 28 oktober 2015
De bijeenkomst van 2015 is, voor en door de vele leden, een succes geworden. Niet in de laatste plaats door de toespraak van Jan Verburg over het wel en wee van diverse zaken. Totaal waren er meer dan 200 personen aanwezig, waarbij diverse personen aanwezig waren die we vorige jaren niet hebben gezien. Dit werd als zeer onderhoudend ervaren. Hierna werd de bekende borrel gehouden, onderbroken door een flypass van 2 Alouettes waarbij weer vele verhalen over vroeger de ronde deden. Na een voortreffelijke maaltijd gingen allen met een fles wijn en een wijnopener met inscriptie "Omnia Cernens 15 jaar” weer huiswaarts keerden.
Woensdag 25 oktober 2017
Ook de Algemene ledenvergadering van 2017 kende een ongekend grote opkomst van meer dan 150 leden, wat aangeeft dat de vereniging nog volop leeft. Het officiële gedeelte van de ledenvergadering vond plaats in de Chapel en werd gelardeerd met het financieële verslag door Jan Verburg, die tot zijn (en onze) spijt niet aanwezig kon zijn. Wilt u het nog eens op uw gemak nalezen, klik dan hier. Het belangrijkste nieuws van de vergadering betrof het aftreden van Jan van der Togt, die na meer dan 17 jaar trouwe dienst had besloten het stokje over te dragen. De voorzitter bedankte Jan hartelijk voor de inzet en de vergadering besloot Jan tot erelid van Omnia Cernens te benoemen. Na het sluiten van de vergadering was het woord aan Generaal Majoor Onno Eichelsheim, directeur van de MIVD, die ons een kijkje gaf in de keuken van deze geheimzinnige afdeling van onze krijgsmacht. Helaas bleef het meeste geheim, maar toch werd er het nodige duidelijk. De geslaagde middag werd afgesloten met een gezellige borrel en een heerlijke “blauwe hap”.
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Crew van 298 onderscheiden voor moed !
9 militairen zijn vanmiddag onderscheiden voor moedig optreden tijdens verschillende gevechtsoperaties in Afghanistan. Onder hen een 5-koppige helikopterbemanning die in onbekend terrein een mogelijk gevaarlijke verdachte wist aan te houden. Een actie die allesbehalve tot hun normale takenpakket behoorde. De complete bemanning van een Chinook-transporthelikopter werd onderscheiden voor een bijzonder, ongeplande actie in 2009. Na het droppen van een Nederlandse special forces-eenheid in onbekend, vijandelijk gebied bleef de helikopter hangen. Dit om te assisteren als er gewonden zouden vallen. Na een half uur, met nog slechts een restje brandstof, kwam het ongebruikelijke verzoek. Of de helikopterbemanning een vluchtende verdachte wilde aanhouden die uit een vermeende wapenopslag kwam. Er waren geen grondtroepen voorhanden en het helikopterteam besloot het er op te wagen. Het toestel landde op de achterwielen op een gevaarlijke richel. 2 loadmasters sprongen eruit en onder dekking van de boordschutters rekenden ze de man in. Kapitein Roël - Vliegerkruis “Hij heeft zich door daden van initiatief, moed en volharding in verband met het vijandelijke actie onderscheiden.’’ Het is voor het eerst in de geschiedenis van de Nederlandse Luchtmacht dat helikoptervliegers het Vliegerkruis in ontvangst nemen. “Het voelt als een historisch moment, ik ben zeer trots”, vertelt kapitein Roël, Officier Vlieger bij 298 Squadron van het Defensie Helikopter Commando. Hij is een van de twee vliegers die vandaag deze Nederlandse dapperheidsonderscheiding heef gekregen, voor heldhaftig optreden in de Afghaanse provincie Uruzgan op 28 september 2009. “Daar hebben we een verdacht persoon opgepikt en meegenomen naar Tarin Kowt.” Kapitein Roël was destijds co-piloot op een Chinook. Ze ondersteunden Task Force 55, een samengestelde eenheid bestaande uit het KCT en MARSOF, vanuit de lucht. Toen hun eigenlijke taken vervuld waren en ze nog maar een klein restje brandstof over hadden, werd de helikopterbemanning gevraagd om een vluchtende verdachte op te pakken die uit een vermeende wapenopslag was gekomen. “Het was een behoorlijk hoog risico, want we zijn niet getraind voor dit soort verzoeken. Alleen al de aanvliegroute en de geplande landing waren erg uitdagend en niet zonder risico’s. Maar we geloofden dat we dit konden en we vonden dat we dit moesten doen. De actie liep volgens plan en de verdachte werd gepakt.” Dat Roël deze bijzondere onderscheiding krijgt beseft hij eigenlijk nog steeds niet, maar trots is hij zeker. “Dezelfde onderscheiding die Prins Bernhard en Soldaat van Oranje (Erik Hazelhoff Roelfzema) ook droegen. Onwerkelijk. Een uniek moment voor mij, mijn collega’s en voor de gehele Luchtmacht.” Kapitein buiten dienst Lennart - Vliegerkruis “Hij heeft zich door daden van initiatief, moed en volharding in verband met vijandelijk actie onderscheiden.” In het heetst van de strijd nam kapitein buiten dienst Lennart in 2009 als Chinook-gezagvoerder, samen met leden van Task Force 55, de beslissing om in onbekend gebied een verdacht persoon op te pakken. Voor dit dappere optreden op 28 september 2009 in de Afghaanse provincie Uruzgan kregen hij en een collega vandaag, als eerste helikoptervliegers van de Luchtmacht, het Vliegerkruis. De initiële taak van de Chinook-bemanning was om tijdens een Air Assault speciale eenheden in te vliegen in een door de vijand gecontroleerd gebied. Nadat ze hun eigenlijke operatie hadden volbracht, moesten ze nog boven het gebied blijven vliegen tot de brandstof bijna op was. “Voor het geval er nog gewonden vervoerd moesten worden”, verteld Lennart. Hij vervolgt: “En toen kregen we het verzoek om te landen, een verdacht persoon op te pakken en mee te nemen naar Tarin Kowt.” Lennart was als gezagvoerder verantwoordelijk voor de Chinook en eindverantwoordelijke voor deze actie. “Je bent getraind en daar handel je naar, maar het was wel spannend. We hebben de kist aan de grond gezet in een enorme stofwolk, twee mannen zijn naar buiten gegaan en ondertussen hoop je vurig dat het snel en veilig gebeurt. Toen we zonder problemen weer opstegen, viel er een last van mijn schouders.” De waardering komt 7 jaar na het heldhaftige optreden. “Het duurde lang, maar we zijn blij dat we de waardering nu krijgen. Eerlijk gezegd vind ik het nog onwerkelijk. We staan nu in de schijnwerpers, maar deze onderscheiding is eigenlijk voor de hele Luchtmacht.” Adjudant Fons - Kruis van Verdienste “Zijn moedig en beleidvol optreden in verband met vijandelijke actie waardoor hij zich heeft onderscheiden en daarmee het belang van het Koninkrijk gediend.’’ Tijdens een missie in de Afghaanse provincie Uruzgan in 2009 nam adjudant Fons, samen met de rest van Chinook-crew, de beslissing om een verdacht persoon te overmeesteren en mee te nemen voor verhoor. Voor dit dappere optreden kreeg hij vandaag het Kruis van Verdienste. “Die persoon was mogelijk voorzien van belangrijke informatie en er waren onvoldoende grondtroepen om de klus te klaren”, vertelt Fons. Het is voor het eerst in de geschiedenis dat een helikopterbemanning deze dapperheidsonderscheiding krijgt. “We waren bezig met een missie waarbij we special forces van Task Force 55 ondersteunden vanuit de lucht. Na de laatste ‘insertion’ werd de Chinook-crew verzocht om een verdacht persoon op de grond op te sporen en mee te nemen. De man was er zo op gebrand om het gebied uit te vluchten, omdat hij mogelijk belangrijke informatie had.” De crew besloot de helikopter aan de grond te zetten en Fons ging met een collega van de Landmacht op zoek. “Adrenaline gierde door mijn lijf, want we wisten vooraf niet wat we zouden aantreffen. Na enige tijd vonden we de persoon en hij gaf zich na kort tegenstribbelen over.” De afgelopen jaren werd nooit veel over het moedige optreden gesproken. Daarom is de adjudant-loadmaster nu extra trots dat hij en zijn collega’s een onderscheiding krijgen. “Ik ben trots dat de crew destijds deze actie succesvol heeft uitgevoerd. Het was feitelijk geen taak voor de Luchtmacht, maar in een missiegebied moet je handelen. Als ik ergens kan helpen, dan doe ik dat. In welke situatie dan ook. Daar ben ik militair voor.” Sergeant-majoor Gerard - Ereteken voor Verdienste in goud Sergeant buiten dienst Pauline - Ereteken voor Verdienste in goud “Het tonen van individuele moed in levensbedreigende omstandigheden en zich daarmee op uitzonderlijke wijze verdienstelijk maken voor de Nederlandse krijgsmacht.” Op 23 september 2009 heeft de bemanning van de Chinook helikopter, waarvan sergeant-majoor Gerard als loadmaster en sergeant b.d. Pauline als boordschutter deel uitmaakten, een eenheid afgezet nabij Tagaw. Daar moest men met de achterwielen van de helikopter op een smalle gevaarlijke richel landen en met de voorwielen in de lucht blijven hangen. De gezagvoerder moest daarbij volledig vertrouwen op de aanwijzingen van beide loadmasters. Vervolgens werd de helikopterbemanning opgedragen een opstandeling gevangen te nemen in een risicovol, niet verkend, gebied. Nadat na de landing de senior loadmaster en een boordschutter van boord sprongen om de opstandeling gevangen te nemen, waren Gerard en sergeant Pauline samen verantwoordelijk voor de veiligheid van de helikopter en de bemanning. Zowel Gerard als Pauline hebben hun taak op professionele wijze volbracht en bijgedragen aan het succes van de missie. Minister Jeanine Hennis-Plasschaert reikte in Hilversum 4 verschillende dapperheidonderscheidingen uit voor acties in 2006, 2007 en 2009. Voor het eerst in de geschiedenis van de Koninklijke Luchtmacht kregen helikoptervliegers het Vliegerkruis. Hennis: “Stil staan bij inzet die geenszins vanzelfsprekend is, doet er toe. Deze personen maken ons trots. Geven ons hoop. Herinneren ons aan het belang van oude idealen als moed, trouw, opoffering en eensgezindheid. Hun daden, en het voorbeeld dat zij daarmee gegeven hebben, leven voort in ons collectieve geheugen, symboliseren de historie en weerbaarheid van de Nederlandse samenleving door de jaren en decennia heen.”
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Opfrissen GPLV herinneringen door Jan Verburg
Beste leden van Omnia Cernens en vooral ook de dames, Het bestuur heeft mij nadrukkelijk gevraagd mijn toespraak wat aan te passen omdat ook onze partners aanwezig zijn. Op mijn vraag “Hebben wij dan zoveel te verbergen?”, heb ik geen antwoord gekregen. Ik ga dus maar gewoon op de oude voet verder. Leden met een kwaad geweten kunnen nu nog de zaal verlaten. Vorig jaar beloofde ik jullie nog nadere toelichting van door ons in de GPLV gebruikte woorden en afkortingen. Dat is wat moeilijker geworden omdat een groot aantal de Nieuwe Dikke van Dale niet meer gehaald hebben maar er zijn er nog genoeg. Om te beginnen natuurlijk de afkorting GPLV. Groep Lichte Vliegtuigen en dat was precies de goede naam voor dit groepsgebeuren . Aan het hoofd stond niet een Generaal of Kolonel maar een echte Groepsleider ,hij moest met soms heftige Mantra’s de zaak bij elkaar houden. Hij zetelde op een terp op de Veluwe, genaamd de “Kop van Deelen “. Veel hoger kon je in de Nederlandse Krijgsmacht niet stijgen . Je kon ook diep vallen. Een voordeel van dit hoge punt was dat de communicatie met het verderop gelegen Soesterberg met rooksignalen plaats kon vinden. Als het zicht wat slechter werd kon men voor de communicatie terugvallen op de Piper Cubs die dan met de beruchte berichtenkokers de berichtgeving verzorgden. De Groepsleider werd ondersteund door een staf. De Dikke van Dale geeft aan voor staf: - Stok tot steun bij het gaan - Steun of stut, voorbeeld: “Hij is mijn stut” - Steun van een bisschop - Toverstokje - Geheel van leidende medewerkers, Alhoewel de eerste 4 genoemde wel degelijk dringend nodig waren, lijkt mij de laatste verklaring toch de beste onder vermelding dat leidende medewerkers dan wel met een lange ij geschreven dient te worden. Bij de Staf hoorde ook Wing Ops , een soort zorgkantoor dat helicopters weggaf aan de hardst roepende zorgvrager. Opvallend was dat personeel daar geplaatst vaak in meer dan modale auto’s rondreed, het woord helicoptergraaiers bestond nog niet. Ook het O & M Squadron op Soesterberg maakte deel uit van de GPLV. Later veranderde men de naam van dit Sqn in “Log Squadron”. Eigenlijk dekte dat veel beter de lading. De mannen in dat Sqn wisten maar al te goed hoeveel macht zij hadden, dat kwam ook tot uiting in hun woordgebruik. Wat je vaak daar hoorde: -Het is in bestelling -Het staat op nalevering -Of gewoon: Kom volgende week nog eens terug Ze hadden ook heel goede dingen zoals het bergingsteam met de Low Loader en vooral ook de toolcribs die standaard met een ei-bakinstallatie werden uitgerust. Het ergste was eigenlijk de terreur van de zgn. Stempelbevoegden. Na een voorzorgslanding of ander technisch akkefietje mocht je pas weer weg na een “Release”, een soort van “God save the Queen “ decision. Ja en dan de herinneringen aan oefeningen ,veel en vaak gingen of moesten wij de KL ondersteunen in de breedste zin van het woord. Wij gingen echt vaak op pad soms wel meer dan 30 weken per jaar, vooral onze echtgenotes weten dat nog wel . Het thuisfront had het zwaar te verduren terwijl wij, laten we eerlijk zijn, eigenlijk best graag op pad gingen. Vooral de terugkomst was steeds weer een feest ,er waren wel vaak typische naverschijnselen van zo’n oefening waar te nemen. Het viel direkt op dat manlief na zo’n oefening continu en veel meer appelen at. Het waren zoals wij nu achteraf weten de afkick-verschijnselen van het verhoogde Apfelkorn gebruik. Een tweede ding dat jullie opgevallen moet zijn was het feit dat je bij de warme maaltijd geen spruitjes of Broccoli op tafel moest zetten, de associatie met groene klonten was dan nog te heftig. Ja dan komen wij gelijk bij zo’n woord dat ook niet meer in de van Dale staat: “Groene Klont”. Het is ontstaan nadat bij de invoering van de helicopters regelmatig Landmachtmilitairen als passagier meegingen vliegen. Vooral na het beoefenen van allerlei manoeuvres oefenautorotaties en andere werden zij vaak een soort van niet lekker. Hun gelaatskleur werd groen en dat samen met hun groene pak maakte een grote hoop groen, het woord groene klont was al snel geboren. Het was eigenlijk geen scheldwoord, wij konden over het algemeen goed door één deur. Binnen de squadrons hadden wij een groene verzorgingsvlucht met veel dienstplichtigen, dat waren nog eens leuke tijden! Nog even terugkomend op al die oefeningen. Het comfort was echt zeer beperkt. De COA zou dat voor de opvang nu absoluut niet geaccepteerd hebben. -Wij sliepen in tenten, privacy nul -Vaak onverwarmd ook in de winter -Met wat geluk kon je ‘s morgens in een soort trog met koud water je tanden poetsen -1x per week douchen met 20 tegelijk in een soort wasstraat van de Landmacht met onder en boven was. “Wie heeft de grootste?” werd vaak gehoord. -Te pas en te onpas werd je in het tentenkamp opgeschrikt door zware ontploffingen van het 3 vaten afwassysteem. -Dixies kwamen pas na 1988, wij moesten over een lat in het gat van de latrine mikken, dat ging niet altijd helemaal goed, ik bespaar u de blaartrekkende details. Vaak liep je ook nog een forse steek van een horzel op, meestal in je linker bil. Waarschijnlijk waren deze beesten daarop getraind en afkomstig van de andere kant van het IJzeren Gordijn. Buiten de oefeningen ging het vooral om het produceren van vlieguren. Er waren uren zat destijds . Op Dinsdag vlogen wij linksom rond het IJsselmeer en op Donderdag rechtsom. Op vrijdag regelmatig mosselen halen of andere bevo aktiviteiten. Een van de grootste gevaren die je tegen kon komen was een gastvlieger en in Duitsland laagvliegende Buccaneers en andere jets. Onvoorstelbaar wat er toen min of meer allemaal legaal kon. Wij maakten veel uren en dat was thuis ‘s avonds goed te merken. Wij hadden niet veel meer te vertellen en zittend voor de TV zakten wij vaak weg (Net als nu wel eens voorkomt). Als het programma afgelopen was maakten wij voor het opstaan bijna automatisch de “handrem aan” beweging . Door al dat gedoe kregen onze vrouwen ons alléén nog voor seks in de benen. Helaas werd dat soms ook niet veel omdat je die dag al een hoogtepunt had meegemaakt in de vorm van een near miss of een maar net goed aflopende oefenautorotatie. Het resulteerde ook in bed soms tot een typisch verkeersbrigadier gedrag, Klaar Over. Onze vrouwen zijn ook vaak ’s nachts wakker geschrokken als wij uit een derde remslaap omhoog schoten onder het roepen van “ De rode pit brand” en met wijd open ogen dan haar de vraag stelden “Hoe ver is het nog?”. Gelukkig begrepen zij ons vaak, maar niet altijd! Gelukkig waren wij over het algemeen vrij gezond, er werd nogal relaxed gewerkt wat wel eens tot fouten leidde. De meest voorkomende fouten: -Starten met de inlaathoezen erop -Poging om rotor te koppelen met de rotorrem er nog op, ruikt heel apart! -Een running landing maken met een Bölkow terwijl je denkt nog in een Alouette te zitten -Een waarnemer laten sturen -Plassen in een lekke kots zak -Vergeten de barrekening te betalen Bijna iedereen kende elkaar binnen de GPLV, dat blijkt nu vandaag ook hier weer, je herkent alle gezichten soms weet je de naam even niet. Er waren vroeger eigenlijk maar weinig bijnamen. Ik herinner me er slechts één, ”Tingeling”. Sommigen waren bekend met hun voornaam anderen weer met hun achternaam. Ik geef U hierbij wat voorbeelden: Ome Gerrit , Henkie, Dogger, Guus, Ted, Ubeda, Eelo, Piet, Tjep, Kareltje, Daan, Zuurbier, Ypie, Boets. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Zoals beloofd hier dan ook nog wat uitleg bij gebruikte afkortingen en typische woorden. Zo is daar de afkorting RON, Remain Over Night. Zeer populair bij vliegers en TD-ers, hoe verder hoe beter. Bij terugkeer stond de afkorting voor Return onder Narcose. Soms lagen de TD ers achterin zo te snurken dat het onmogelijk was de communicatie met de verkeersleiding te verstaan. EZB, bijna niemand weet wat deze afkorting inhield. Het was een verbindings auto eigenlijk zonder verbindingen, het werkte nl zelden,. Het voertuig mocht alleen mee als hij veel olie verbruikte, het produceerde dan zoveel rook dat vliegers vooral bij radiostilte altijd de sqn locatie terug konden vinden. Spijkstaal . Een soort gepantserde slak waarmee heli’s versleept werden. Zelfs zonder begrenzer kon hij maar 3km per uur. Hospik. Dit woord kan nu absoluut niet meer, veel te vrouwonvriendelijk. Nieuw woord is in ontwikkeling gaat in de richting van mantelzorger. De meest populaire woorden waren wel NONEX en IJskast. Nonex gaf ons vaak een vrijbrief om allerlei zgn “non airpower” opdrachten uit te voeren zoals bevoorradingsvluchten naar een PX of Commissary. Bij IJskast werd het bivakkeren vaak wat comfortabeler. Douchen ,stappen ,drank en Dominees rondvliegen was dan aan de orde. De ultieme kick kreeg je dan als je toch nog een opdracht moest uitvoeren en bij aankomst bij de opdrachtgever vlug net als bij een bus het bordje “Geen Dienst” voor de ruit zette. Dit heeft regelmatig tot dienstopdrachten geleid. Ook het gebruik van wachtwoorden was toen al een ramp. Je vergat het net zo makkelijk als nu met de pincode van de betaalkaart van je vrouw. Toen werden vaak samenstellingen van onlogische woorden gebruikt in een soort vraag en antwoord spel. Bijvoorbeeld: Op de vraag “Is het al boterham?” moest je antwoorden “Hagelslag”. Erger nog op de vraag “Jägermeister?” moest je antwoorden “Ausverkauft” Beste Mensen tijden veranderen en wij moeten meegaan. We kunnen niet meer voor een dubbeltje op de eerste rij zitten. Het kwartje kan niet meer vallen. Toch zijn wij rijk met al die mooie en gekke herinneringen en voorvallen. Maar ook herinneringen aan uitzendingen en zinvolle opdrachten geven ons een gevoel van tevredenheid en trots. Blijf het verleden koesteren, vertel erover, relativeer en sta open voor zoals het nu gaat. Wij waren erbij. Pluk de dagen Jan Verburg 28-10-2015
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Galerie
Foto’s en video’s
Op deze pagina een kleine impressie van onze vereniging. Heeft u tips of bijzondere foto’s? Stuur ze naar de webmaster zodat ze op deze pagina gedeeld kunnen worden met de overige leden, of plaats uw foto’s op onze pagina.
ALV 30-10-2019
ALV 26-10-2016
ALV-lustrum 28-10-2015
Foto’s uit 2011
Foto’s uit 2010
Foto’s uit 2008
Foto’s uit 2006
Foto’s uit 2005
Foto’s uit 2004
Foto’s uit 2003
Galerie
Foto’s en video’s
Op deze pagina een kleine impressie van onze vereniging. Heeft u tips of bijzondere foto’s? Stuur ze naar de webmaster zodat ze op deze pagina gedeeld kunnen worden met de overige leden.
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Galerie
Aérospatiale Alouette III
Luister eens naar de orginele vertolking uit 1958 door de Delta Rhythm Boys van het lijflied: Gentile Alouette
Roeren in een pot met snot…..
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Galerie
Messerschmitt-Bölkow-Blohm BO-105
Heeft u tips of bijzondere foto’s? Stuur ze naar de webmaster zodat ze op deze pagina gedeeld kunnen worden met de overige leden.
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Galerie
ALV-lustrum 28-10-2015
Heeft u tips of bijzondere foto’s? Stuur ze naar de webmaster zodat ze op deze
pagina gedeeld kunnen worden met de overige leden.
Beste leden van Omnia
Cernens en vooral ook de
dames,
Het bestuur heeft mij
nadrukkelijk gevraagd mijn
toespraak wat aan te passen
omdat ook onze partners
aanwezig zijn. Op mijn vraag
“Hebben wij dan zoveel te
verbergen?”, heb ik geen
antwoord gekregen. Ik ga dus
maar gewoon op de oude
voet verder.
Leden met een kwaad
geweten kunnen nu nog de
zaal verlaten…..
Lees verder
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Opfrissen GPLV herinneringen door Jan Verburg
Beste leden van Omnia Cernens en vooral ook de dames, Het bestuur heeft mij nadrukkelijk gevraagd mijn toespraak wat aan te passen omdat ook onze partners aanwezig zijn. Op mijn vraag “Hebben wij dan zoveel te verbergen?”, heb ik geen antwoord gekregen. Ik ga dus maar gewoon op de oude voet verder. Leden met een kwaad geweten kunnen nu nog de zaal verlaten. Vorig jaar beloofde ik jullie nog nadere toelichting van door ons in de GPLV gebruikte woorden en afkortingen. Dat is wat moeilijker geworden omdat een groot aantal de Nieuwe Dikke van Dale niet meer gehaald hebben maar er zijn er nog genoeg. Om te beginnen natuurlijk de afkorting GPLV. Groep Lichte Vliegtuigen en dat was precies de goede naam voor dit groepsgebeuren . Aan het hoofd stond niet een Generaal of Kolonel maar een echte Groepsleider ,hij moest met soms heftige Mantra’s de zaak bij elkaar houden. Hij zetelde op een terp op de Veluwe, genaamd de “Kop van Deelen “. Veel hoger kon je in de Nederlandse Krijgsmacht niet stijgen . Je kon ook diep vallen. Een voordeel van dit hoge punt was dat de communicatie met het verderop gelegen Soesterberg met rooksignalen plaats kon vinden. Als het zicht wat slechter werd kon men voor de communicatie terugvallen op de Piper Cubs die dan met de beruchte berichtenkokers de berichtgeving verzorgden. De Groepsleider werd ondersteund door een staf. De Dikke van Dale geeft aan voor staf: - Stok tot steun bij het gaan - Steun of stut, voorbeeld: “Hij is mijn stut” - Steun van een bisschop - Toverstokje - Geheel van leidende medewerkers, Alhoewel de eerste 4 genoemde wel degelijk dringend nodig waren, lijkt mij de laatste verklaring toch de beste onder vermelding dat leidende medewerkers dan wel met een lange ij geschreven dient te worden. Bij de Staf hoorde ook Wing Ops , een soort zorgkantoor dat helicopters weggaf aan de hardst roepende zorgvrager. Opvallend was dat personeel daar geplaatst vaak in meer dan modale auto’s rondreed, het woord helicoptergraaiers bestond nog niet. Ook het O & M Squadron op Soesterberg maakte deel uit van de GPLV. Later veranderde men de naam van dit Sqn in “Log Squadron”. Eigenlijk dekte dat veel beter de lading. De mannen in dat Sqn wisten maar al te goed hoeveel macht zij hadden, dat kwam ook tot uiting in hun woordgebruik. Wat je vaak daar hoorde: -Het is in bestelling -Het staat op nalevering -Of gewoon: Kom volgende week nog eens terug Ze hadden ook heel goede dingen zoals het bergingsteam met de Low Loader en vooral ook de toolcribs die standaard met een ei-bakinstallatie werden uitgerust. Het ergste was eigenlijk de terreur van de zgn. Stempelbevoegden. Na een voorzorgslanding of ander technisch akkefietje mocht je pas weer weg na een “Release”, een soort van “God save the Queen “ decision. Ja en dan de herinneringen aan oefeningen ,veel en vaak gingen of moesten wij de KL ondersteunen in de breedste zin van het woord. Wij gingen echt vaak op pad soms wel meer dan 30 weken per jaar, vooral onze echtgenotes weten dat nog wel . Het thuisfront had het zwaar te verduren terwijl wij, laten we eerlijk zijn, eigenlijk best graag op pad gingen. Vooral de terugkomst was steeds weer een feest ,er waren wel vaak typische naverschijnselen van zo’n oefening waar te nemen. Het viel direkt op dat manlief na zo’n oefening continu en veel meer appelen at. Het waren zoals wij nu achteraf weten de afkick-verschijnselen van het verhoogde Apfelkorn gebruik. Een tweede ding dat jullie opgevallen moet zijn was het feit dat je bij de warme maaltijd geen spruitjes of Broccoli op tafel moest zetten, de associatie met groene klonten was dan nog te heftig. Ja dan komen wij gelijk bij zo’n woord dat ook niet meer in de van Dale staat: “Groene Klont”. Het is ontstaan nadat bij de invoering van de helicopters regelmatig Landmachtmilitairen als passagier meegingen vliegen. Vooral na het beoefenen van allerlei manoeuvres oefenautorotaties en andere werden zij vaak een soort van niet lekker. Hun gelaatskleur werd groen en dat samen met hun groene pak maakte een grote hoop groen, het woord groene klont was al snel geboren. Het was eigenlijk geen scheldwoord, wij konden over het algemeen goed door één deur. Binnen de squadrons hadden wij een groene verzorgingsvlucht met veel dienstplichtigen, dat waren nog eens leuke tijden! Nog even terugkomend op al die oefeningen. Het comfort was echt zeer beperkt. De COA zou dat voor de opvang nu absoluut niet geaccepteerd hebben. -Wij sliepen in tenten, privacy nul -Vaak onverwarmd ook in de winter -Met wat geluk kon je ‘s morgens in een soort trog met koud water je tanden poetsen -1x per week douchen met 20 tegelijk in een soort wasstraat van de Landmacht met onder en boven was. “Wie heeft de grootste?” werd vaak gehoord. -Te pas en te onpas werd je in het tentenkamp opgeschrikt door zware ontploffingen van het 3 vaten afwassysteem. -Dixies kwamen pas na 1988, wij moesten over een lat in het gat van de latrine mikken, dat ging niet altijd helemaal goed, ik bespaar u de blaartrekkende details. Vaak liep je ook nog een forse steek van een horzel op, meestal in je linker bil. Waarschijnlijk waren deze beesten daarop getraind en afkomstig van de andere kant van het IJzeren Gordijn. Buiten de oefeningen ging het vooral om het produceren van vlieguren. Er waren uren zat destijds . Op Dinsdag vlogen wij linksom rond het IJsselmeer en op Donderdag rechtsom. Op vrijdag regelmatig mosselen halen of andere bevo aktiviteiten. Een van de grootste gevaren die je tegen kon komen was een gastvlieger en in Duitsland laagvliegende Buccaneers en andere jets. Onvoorstelbaar wat er toen min of meer allemaal legaal kon. Wij maakten veel uren en dat was thuis ‘s avonds goed te merken. Wij hadden niet veel meer te vertellen en zittend voor de TV zakten wij vaak weg (Net als nu wel eens voorkomt). Als het programma afgelopen was maakten wij voor het opstaan bijna automatisch de “handrem aan” beweging . Door al dat gedoe kregen onze vrouwen ons alléén nog voor seks in de benen. Helaas werd dat soms ook niet veel omdat je die dag al een hoogtepunt had meegemaakt in de vorm van een near miss of een maar net goed aflopende oefenautorotatie. Het resulteerde ook in bed soms tot een typisch verkeersbrigadier gedrag, Klaar Over. Onze vrouwen zijn ook vaak ’s nachts wakker geschrokken als wij uit een derde remslaap omhoog schoten onder het roepen van “ De rode pit brand” en met wijd open ogen dan haar de vraag stelden “Hoe ver is het nog?”. Gelukkig begrepen zij ons vaak, maar niet altijd! Gelukkig waren wij over het algemeen vrij gezond, er werd nogal relaxed gewerkt wat wel eens tot fouten leidde. De meest voorkomende fouten: -Starten met de inlaathoezen erop -Poging om rotor te koppelen met de rotorrem er nog op, ruikt heel apart! -Een running landing maken met een Bölkow terwijl je denkt nog in een Alouette te zitten -Een waarnemer laten sturen -Plassen in een lekke kots zak -Vergeten de barrekening te betalen Bijna iedereen kende elkaar binnen de GPLV, dat blijkt nu vandaag ook hier weer, je herkent alle gezichten soms weet je de naam even niet. Er waren vroeger eigenlijk maar weinig bijnamen. Ik herinner me er slechts één, ”Tingeling”. Sommigen waren bekend met hun voornaam anderen weer met hun achternaam. Ik geef U hierbij wat voorbeelden: Ome Gerrit , Henkie, Dogger, Guus, Ted, Ubeda, Eelo, Piet, Tjep, Kareltje, Daan, Zuurbier, Ypie, Boets. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Zoals beloofd hier dan ook nog wat uitleg bij gebruikte afkortingen en typische woorden. Zo is daar de afkorting RON, Remain Over Night. Zeer populair bij vliegers en TD-ers, hoe verder hoe beter. Bij terugkeer stond de afkorting voor Return onder Narcose. Soms lagen de TD ers achterin zo te snurken dat het onmogelijk was de communicatie met de verkeersleiding te verstaan. EZB, bijna niemand weet wat deze afkorting inhield. Het was een verbindings auto eigenlijk zonder verbindingen, het werkte nl zelden,. Het voertuig mocht alleen mee als hij veel olie verbruikte, het produceerde dan zoveel rook dat vliegers vooral bij radiostilte altijd de sqn locatie terug konden vinden. Spijkstaal . Een soort gepantserde slak waarmee heli’s versleept werden. Zelfs zonder begrenzer kon hij maar 3km per uur. Hospik. Dit woord kan nu absoluut niet meer, veel te vrouwonvriendelijk. Nieuw woord is in ontwikkeling gaat in de richting van mantelzorger. De meest populaire woorden waren wel NONEX en IJskast. Nonex gaf ons vaak een vrijbrief om allerlei zgn “non airpower” opdrachten uit te voeren zoals bevoorradingsvluchten naar een PX of Commissary. Bij IJskast werd het bivakkeren vaak wat comfortabeler. Douchen ,stappen ,drank en Dominees rondvliegen was dan aan de orde. De ultieme kick kreeg je dan als je toch nog een opdracht moest uitvoeren en bij aankomst bij de opdrachtgever vlug net als bij een bus het bordje “Geen Dienst” voor de ruit zette. Dit heeft regelmatig tot dienstopdrachten geleid. Ook het gebruik van wachtwoorden was toen al een ramp. Je vergat het net zo makkelijk als nu met de pincode van de betaalkaart van je vrouw. Toen werden vaak samenstellingen van onlogische woorden gebruikt in een soort vraag en antwoord spel. Bijvoorbeeld: Op de vraag “Is het al boterham?” moest je antwoorden “Hagelslag”. Erger nog op de vraag “Jägermeister?” moest je antwoorden “Ausverkauft” Beste Mensen tijden veranderen en wij moeten meegaan. We kunnen niet meer voor een dubbeltje op de eerste rij zitten. Het kwartje kan niet meer vallen. Toch zijn wij rijk met al die mooie en gekke herinneringen en voorvallen. Maar ook herinneringen aan uitzendingen en zinvolle opdrachten geven ons een gevoel van tevredenheid en trots. Blijf het verleden koesteren, vertel erover, relativeer en sta open voor zoals het nu gaat. Wij waren erbij. Pluk de dagen Jan Verburg 28-10-2015
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Opfrissen GPLV herinneringen door Jan Verburg
Beste leden van Omnia Cernens en vooral ook de dames, Het bestuur heeft mij nadrukkelijk gevraagd mijn toespraak wat aan te passen omdat ook onze partners aanwezig zijn. Op mijn vraag “Hebben wij dan zoveel te verbergen?”, heb ik geen antwoord gekregen. Ik ga dus maar gewoon op de oude voet verder. Leden met een kwaad geweten kunnen nu nog de zaal verlaten. Vorig jaar beloofde ik jullie nog nadere toelichting van door ons in de GPLV gebruikte woorden en afkortingen. Dat is wat moeilijker geworden omdat een groot aantal de Nieuwe Dikke van Dale niet meer gehaald hebben maar er zijn er nog genoeg. Om te beginnen natuurlijk de afkorting GPLV. Groep Lichte Vliegtuigen en dat was precies de goede naam voor dit groepsgebeuren . Aan het hoofd stond niet een Generaal of Kolonel maar een echte Groepsleider ,hij moest met soms heftige Mantra’s de zaak bij elkaar houden. Hij zetelde op een terp op de Veluwe, genaamd de “Kop van Deelen “. Veel hoger kon je in de Nederlandse Krijgsmacht niet stijgen . Je kon ook diep vallen. Een voordeel van dit hoge punt was dat de communicatie met het verderop gelegen Soesterberg met rooksignalen plaats kon vinden. Als het zicht wat slechter werd kon men voor de communicatie terugvallen op de Piper Cubs die dan met de beruchte berichtenkokers de berichtgeving verzorgden. De Groepsleider werd ondersteund door een staf. De Dikke van Dale geeft aan voor staf: - Stok tot steun bij het gaan - Steun of stut, voorbeeld: “Hij is mijn stut” - Steun van een bisschop - Toverstokje - Geheel van leidende medewerkers, Alhoewel de eerste 4 genoemde wel degelijk dringend nodig waren, lijkt mij de laatste verklaring toch de beste onder vermelding dat leidende medewerkers dan wel met een lange ij geschreven dient te worden. Bij de Staf hoorde ook Wing Ops , een soort zorgkantoor dat helicopters weggaf aan de hardst roepende zorgvrager. Opvallend was dat personeel daar geplaatst vaak in meer dan modale auto’s rondreed, het woord helicoptergraaiers bestond nog niet. Ook het O & M Squadron op Soesterberg maakte deel uit van de GPLV. Later veranderde men de naam van dit Sqn in “Log Squadron”. Eigenlijk dekte dat veel beter de lading. De mannen in dat Sqn wisten maar al te goed hoeveel macht zij hadden, dat kwam ook tot uiting in hun woordgebruik. Wat je vaak daar hoorde: -Het is in bestelling -Het staat op nalevering -Of gewoon: Kom volgende week nog eens terug Ze hadden ook heel goede dingen zoals het bergingsteam met de Low Loader en vooral ook de toolcribs die standaard met een ei-bakinstallatie werden uitgerust. Het ergste was eigenlijk de terreur van de zgn. Stempelbevoegden. Na een voorzorgslanding of ander technisch akkefietje mocht je pas weer weg na een “Release”, een soort van “God save the Queen “ decision. Ja en dan de herinneringen aan oefeningen ,veel en vaak gingen of moesten wij de KL ondersteunen in de breedste zin van het woord. Wij gingen echt vaak op pad soms wel meer dan 30 weken per jaar, vooral onze echtgenotes weten dat nog wel . Het thuisfront had het zwaar te verduren terwijl wij, laten we eerlijk zijn, eigenlijk best graag op pad gingen. Vooral de terugkomst was steeds weer een feest ,er waren wel vaak typische naverschijnselen van zo’n oefening waar te nemen. Het viel direkt op dat manlief na zo’n oefening continu en veel meer appelen at. Het waren zoals wij nu achteraf weten de afkick-verschijnselen van het verhoogde Apfelkorn gebruik. Een tweede ding dat jullie opgevallen moet zijn was het feit dat je bij de warme maaltijd geen spruitjes of Broccoli op tafel moest zetten, de associatie met groene klonten was dan nog te heftig. Ja dan komen wij gelijk bij zo’n woord dat ook niet meer in de van Dale staat: “Groene Klont”. Het is ontstaan nadat bij de invoering van de helicopters regelmatig Landmachtmilitairen als passagier meegingen vliegen. Vooral na het beoefenen van allerlei manoeuvres oefenautorotaties en andere werden zij vaak een soort van niet lekker. Hun gelaatskleur werd groen en dat samen met hun groene pak maakte een grote hoop groen, het woord groene klont was al snel geboren. Het was eigenlijk geen scheldwoord, wij konden over het algemeen goed door één deur. Binnen de squadrons hadden wij een groene verzorgingsvlucht met veel dienstplichtigen, dat waren nog eens leuke tijden! Nog even terugkomend op al die oefeningen. Het comfort was echt zeer beperkt. De COA zou dat voor de opvang nu absoluut niet geaccepteerd hebben. -Wij sliepen in tenten, privacy nul -Vaak onverwarmd ook in de winter -Met wat geluk kon je ‘s morgens in een soort trog met koud water je tanden poetsen -1x per week douchen met 20 tegelijk in een soort wasstraat van de Landmacht met onder en boven was. “Wie heeft de grootste?” werd vaak gehoord. -Te pas en te onpas werd je in het tentenkamp opgeschrikt door zware ontploffingen van het 3 vaten afwassysteem. -Dixies kwamen pas na 1988, wij moesten over een lat in het gat van de latrine mikken, dat ging niet altijd helemaal goed, ik bespaar u de blaartrekkende details. Vaak liep je ook nog een forse steek van een horzel op, meestal in je linker bil. Waarschijnlijk waren deze beesten daarop getraind en afkomstig van de andere kant van het IJzeren Gordijn. Buiten de oefeningen ging het vooral om het produceren van vlieguren. Er waren uren zat destijds . Op Dinsdag vlogen wij linksom rond het IJsselmeer en op Donderdag rechtsom. Op vrijdag regelmatig mosselen halen of andere bevo aktiviteiten. Een van de grootste gevaren die je tegen kon komen was een gastvlieger en in Duitsland laagvliegende Buccaneers en andere jets. Onvoorstelbaar wat er toen min of meer allemaal legaal kon. Wij maakten veel uren en dat was thuis ‘s avonds goed te merken. Wij hadden niet veel meer te vertellen en zittend voor de TV zakten wij vaak weg (Net als nu wel eens voorkomt). Als het programma afgelopen was maakten wij voor het opstaan bijna automatisch de “handrem aan” beweging . Door al dat gedoe kregen onze vrouwen ons alléén nog voor seks in de benen. Helaas werd dat soms ook niet veel omdat je die dag al een hoogtepunt had meegemaakt in de vorm van een near miss of een maar net goed aflopende oefenautorotatie. Het resulteerde ook in bed soms tot een typisch verkeersbrigadier gedrag, Klaar Over. Onze vrouwen zijn ook vaak ’s nachts wakker geschrokken als wij uit een derde remslaap omhoog schoten onder het roepen van “ De rode pit brand” en met wijd open ogen dan haar de vraag stelden “Hoe ver is het nog?”. Gelukkig begrepen zij ons vaak, maar niet altijd! Gelukkig waren wij over het algemeen vrij gezond, er werd nogal relaxed gewerkt wat wel eens tot fouten leidde. De meest voorkomende fouten: -Starten met de inlaathoezen erop -Poging om rotor te koppelen met de rotorrem er nog op, ruikt heel apart! -Een running landing maken met een Bölkow terwijl je denkt nog in een Alouette te zitten -Een waarnemer laten sturen -Plassen in een lekke kots zak -Vergeten de barrekening te betalen Bijna iedereen kende elkaar binnen de GPLV, dat blijkt nu vandaag ook hier weer, je herkent alle gezichten soms weet je de naam even niet. Er waren vroeger eigenlijk maar weinig bijnamen. Ik herinner me er slechts één, ”Tingeling”. Sommigen waren bekend met hun voornaam anderen weer met hun achternaam. Ik geef U hierbij wat voorbeelden: Ome Gerrit , Henkie, Dogger, Guus, Ted, Ubeda, Eelo, Piet, Tjep, Kareltje, Daan, Zuurbier, Ypie, Boets. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Zoals beloofd hier dan ook nog wat uitleg bij gebruikte afkortingen en typische woorden. Zo is daar de afkorting RON, Remain Over Night. Zeer populair bij vliegers en TD-ers, hoe verder hoe beter. Bij terugkeer stond de afkorting voor Return onder Narcose. Soms lagen de TD ers achterin zo te snurken dat het onmogelijk was de communicatie met de verkeersleiding te verstaan. EZB, bijna niemand weet wat deze afkorting inhield. Het was een verbindings auto eigenlijk zonder verbindingen, het werkte nl zelden,. Het voertuig mocht alleen mee als hij veel olie verbruikte, het produceerde dan zoveel rook dat vliegers vooral bij radiostilte altijd de sqn locatie terug konden vinden. Spijkstaal . Een soort gepantserde slak waarmee heli’s versleept werden. Zelfs zonder begrenzer kon hij maar 3km per uur. Hospik. Dit woord kan nu absoluut niet meer, veel te vrouwonvriendelijk. Nieuw woord is in ontwikkeling gaat in de richting van mantelzorger. De meest populaire woorden waren wel NONEX en IJskast. Nonex gaf ons vaak een vrijbrief om allerlei zgn “non airpower” opdrachten uit te voeren zoals bevoorradingsvluchten naar een PX of Commissary. Bij IJskast werd het bivakkeren vaak wat comfortabeler. Douchen ,stappen ,drank en Dominees rondvliegen was dan aan de orde. De ultieme kick kreeg je dan als je toch nog een opdracht moest uitvoeren en bij aankomst bij de opdrachtgever vlug net als bij een bus het bordje “Geen Dienst” voor de ruit zette. Dit heeft regelmatig tot dienstopdrachten geleid. Ook het gebruik van wachtwoorden was toen al een ramp. Je vergat het net zo makkelijk als nu met de pincode van de betaalkaart van je vrouw. Toen werden vaak samenstellingen van onlogische woorden gebruikt in een soort vraag en antwoord spel. Bijvoorbeeld: Op de vraag “Is het al boterham?” moest je antwoorden “Hagelslag”. Erger nog op de vraag “Jägermeister?” moest je antwoorden “Ausverkauft” Beste Mensen tijden veranderen en wij moeten meegaan. We kunnen niet meer voor een dubbeltje op de eerste rij zitten. Het kwartje kan niet meer vallen. Toch zijn wij rijk met al die mooie en gekke herinneringen en voorvallen. Maar ook herinneringen aan uitzendingen en zinvolle opdrachten geven ons een gevoel van tevredenheid en trots. Blijf het verleden koesteren, vertel erover, relativeer en sta open voor zoals het nu gaat. Wij waren erbij. Pluk de dagen Jan Verburg 28-10-2015
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Galerie
ALV 26-10-2016
Algemene leden vergadering 2016 in Soesterberg, met de beschouwing van Jan
Verburg en de lezing van Luitenant-Generaal Bart Hoitink.
GPLV raakvlakken met 2016.
Een wat merkwaardige titel
maar dadelijk zal het jullie
duidelijk worden.
Elke gelijkenis met een
persoon berust niet op toeval,
het bestuur zal mij vrijwaren
van enige vorm van
vervolging.
Lees verder
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Galerie
ALV 30-10-2019
Algemene leden vergadering 2019 in Soesterberg, met de beschouwing van Jan
Verburg en de lezing van de Commandant Defensie Helicoptercommando,
Commodore Adang.
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
GPLV raakvlakken met 2016 door Jan Verburg.
Een wat merkwaardige titel maar dadelijk zal het jullie duidelijk worden. Elke gelijkenis met een persoon berust niet op toeval, het bestuur zal mij vrijwaren van enige vorm van vervolging. Wij moeten inmiddels toch wel een beetje gaan graven naar herinneringen uit de gouden jaren van de onze GPLV. Maar als dan zo’n herinnering weer bovenkomt weet je vaak onmiddellijk de meest waanzinnige details weer op te lepelen. Wij hebben gelukkig nooit vanaf kunstgrasvelden met van die korrels geopereerd , nu te merken aan het feit dat wij nog behoorlijk scherp van geest zijn en de meesten ook hun originele tanden nog hebben. Wel rookten we erg veel sigaretten, merkwaardig want erg veel last van onze zenuwen en de stress van te leveren slagkracht hadden wij eigenlijk niet. Dat roken slecht voor je was ,was toen nog helemaal niet aan de orde , wij rookten eigenlijk omdat het zo goedkoop was .Wij konden in PX-en, Commissary’s en andere belastingvrije winkels voor 55 cent een pakje kopen, nu meer dan 20 keer duurder!! Naast de oplopende teerhoeveelheden zat ook het smokkelen in ons bloed, wij maakten er een echte sport van. Het spannendste moment van de hele oefening was altijd weer de terugkeer langs de Alfa dispersal op Deelen of het mainplatform op Soesterberg. Als het omkopen van de X-servicing niet gelukt was liep je een goede kans om door de douane gepakt te worden . Trouwens nu nog roken kunnen we ,los van de gezondheidsaspecten, wel vergeten . We zijn flink aan het inleveren ,dat niet indexerende ABP begint ons behoorlijk parten te spelen . Er zijn alweer krantenbezorgers in het eerste grijs gesignaleerd. Gelukkig zijn er ook meevallers, de gele bloemkolen zijn de komende week in de aanbieding. Nog een troost, gisteren zag ik dat je bij de Mediamarkt al een auto kan krijgen voor 170 euro in de maand. Daar konden wij zelfs met steun van de Auto Hobby Club nog geen gammele kever of Opel Kadet voor rijden. Die Auto Hobby Club, dat was echt een goede secundaire arbeidsvoorziening . Uren in de baas zijn tijd werden daar doorgebracht, zelfs collega’s die een zgn. douw hadden gekregen mochten daar hun straftijd doorbrengen. We weten nu nog dat er een paar rondliepen die gewoon op een douw hoopten als hun autootje weer wat mankeerde. Niets nieuws eigenlijk , vroeger een douw tegenwoordig hebben we de taakstraf , eigenlijk net zoiets als betaald afkicken, ik noem het ook wel eens een hoerastraf ! Trouwens als wij het over overtredingen hebben, herinner ik mij naast de vele “laagvliegbakjes” ook een collega die na een uit de hand gelopen messbezoek in Niewersluis belandde. Nieuwersluis was nog een echte op militaire leest geschoeide gevangenis met een streng regiem. Natuurlijk gingen wij uitgebreid onze collega daar bezoeken en al snel hadden wij met wat rondvluchten een aantal cipiers omgekocht. Zo gebeurde het dat wij met die cipiers rondjes boven de gevangenis vlogen terwijl onze collega er nog eens lekker in zijn cel een naar binnen gesmokkeld biertje op nam. Uiteindelijk hebben wij hem bij het einde van zijn straf gewoon op moeten halen. Maar nu dan een paar voorbeelden van raakvlakken met het heden . Zo horen wij de laatste tijd nogal eens het begrip”onder water staan”. Wij kenden dat ook al ,dat had te maken met Gplv-ers die niet konden zwemmen. Om die mannen uit de problemen te halen werden ze op de kop van Deelen geplaatst, hoog en droog zaten zij daar en werden al vlug de droogkloten genoemd. Ja en dan nu een heel bijzondere ,een veel gehoord fenomeen tegenwoordig : Hangjongeren Niets nieuws mensen , als bij een oefening de apotheose naderde en het beslissende gevecht ging plaatsvinden hingen wij, en we waren nog jong, als hangjongeren boven het slagveld. Het verschil met de hangjongeren van nu is, U kunt het al raden: Wij hadden géén wapens. En omdat wij geen wapens hadden en de vijandelijke troepen maar dichterbij zagen komen was het enige wat we nog konden doen keihard over de radio roepen “PLEUR OP “, “PLEUR OP” Wij zagen dan de tanks dwars door de landerijen en akkers rijden met veel schade als gevolg daarvan. Heel goed konden wij ook achter die tanks de wanhopige schadecommissarissen zien lopen die alleen nog maar “MINDER MINDER “ konden roepen. Zo kennen wij ook “Good habits Bad Habits” Wij waren zo vaak in Duitsland dat het eigenlijk niet zo gek was dat wij typisch Duitse gewoontes gingen overnemen. Bijvoorbeeld: Als wij zomers met de hele familie naar het strand trokken begon vader direkt met het graven van een flinke kuil . Bij het avondeten waren de porties extra groot ,favoriet was de Wiedergutmachungssnitzel met kartoffelsalad. Ik sluit niet uit dat er ook wel eens een fiets werd gestolen. En dan nu iets nieuws ARBO ,toen volkomen onbekend (gelukkig denk ik bijna). Wij hadden eigen speciale wetten en regels die er vooral op gericht waren om onze vrijheden te waarborgen. De gevolgen zijn nu nog duidelijk waar te nemen. Gehoorschade bijvoorbeeld Onze vrouwen praten duidelijk harder dan de gemiddelde buurvrouw. En…. Kijk maar eens rond, duidelijk wordt al snel dat veel GPLV-ers wijd uitstaande oren hebben en als je goed kijkt zie waardoor dat komt. Vooral vroeger hebben de joekels van gehoorapparaten veel flaporen doen ontstaan ,gelukkig zijn er nu van die kleine dingetjes . Recent werd er weer gesproken over herinvoering van de dienstplicht. Als ik het goed begrijp is de bedoeling wel wat anders als de dienstplicht die wij gekend hebben. Het ” groeneklontgehalte” zal zeer laag zijn ,het wordt meer een mantelzorgdienstplichtorganisatie (dit woord is goed voor 47 punten bij het scrabbelen). Het accent gaat liggen op het opvoeden van dwarsliggers . Nu denk ik dat ze bij de spoorwegen meer ervaring met dwarsliggers hebben laten die de klus maar eens klaren. Ook is er binnen de Luchtmacht veel aan het veranderen ,vroeger waren de jetvliegers in de meerderheid en werden wij soms wat minachtend bekeken. Dat is nu echt anders ,het zal niet lang meer duren of wij krijgen ook onze aces. Tot nu hadden wij die niet, geen Rode Baron maar wel een baron. En die was eigenlijk ook een ace maar dan in het produceren van “negatieve slagkracht”. Oh ja dan kom ik nog even terug op het toch wel bijzondere instituut “ Legerluchtwaarnemer” Het woord zegt het eigenlijk al zijn taak was het waarnemen van lucht ,een soort voortschrijdend inzicht in de ruimte moest hij beheersen. Het navigeren werd door de zwetende waarnemer al snel navigeuren. De deostick was nog niet uitgevonden het rook soms zo sterk dat zelfs de douane bij het inklaren vlug de deur weer dicht deed. Zo kent ook hier een nadeel zijn voordeel. Over navigeren gesproken: Alles wat wij hadden was een stopwatch ,kaart en zo’n waarnemer. Het kwam nog al eens voor dat we echt “op straat “waren. De waarnemer lag al aan de zuurstof en wij waren genoodzaakt af te zakken naar een hoogte waarop je de plaatsnaamborden kon lezen. Tweelettergrepige plaatsnamen zoals bijv. Soltau kon je al vanaf 200 voet lezen ,maar voor een meer ingewikkelde zoals Klein Kohlenbissen moest je amper in de hover komen. Nu nog even een laatste raakvlak met het heden: Heel Holland Bakt , ik heb daar taarten langs zien komen waar wij nog niet eens mee zouden durven te gooien. Bij het zien van de kandidaten moest ik ongemerkt af en toe aan gastvliegers denken. Ze hadden het net niet en bakten er soms weinig van . Net als toen hield je je hart vast. Dames en Heren, Het was de tijd dat WC papier nog uit één laag bestond. Indexeren is nu inleveren Wij hadden boogtenten en elkaar. En dat was heel erg fijn. Super vet zouden ze nu zeggen. Jan Verburg 26-10-2016
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Raakvlakken GPLV met 2016 door Jan Verburg
Een wat merkwaardige titel maar dadelijk zal het jullie duidelijk worden. Elke gelijkenis met een persoon berust niet op toeval, het bestuur zal mij vrijwaren van enige vorm van vervolging. Wij moeten inmiddels toch wel een beetje gaan graven naar herinneringen uit de gouden jaren van de onze GPLV. Maar als dan zo’n herinnering weer bovenkomt weet je vaak onmiddellijk de meest waanzinnige details weer op te lepelen. Wij hebben gelukkig nooit vanaf kunstgrasvelden met van die korrels geopereerd , nu te merken aan het feit dat wij nog behoorlijk scherp van geest zijn en de meesten ook hun originele tanden nog hebben. Wel rookten we erg veel sigaretten, merkwaardig want erg veel last van onze zenuwen en de stress van te leveren slagkracht hadden wij eigenlijk niet. Dat roken slecht voor je was ,was toen nog helemaal niet aan de orde , wij rookten eigenlijk omdat het zo goedkoop was .Wij konden in PX-en, Commissary’s en andere belastingvrije winkels voor 55 cent een pakje kopen, nu meer dan 20 keer duurder!! Naast de oplopende teerhoeveelheden zat ook het smokkelen in ons bloed, wij maakten er een echte sport van. Het spannendste moment van de hele oefening was altijd weer de terugkeer langs de Alfa dispersal op Deelen of het mainplatform op Soesterberg. Als het omkopen van de X-servicing niet gelukt was liep je een goede kans om door de douane gepakt te worden . Trouwens nu nog roken kunnen we ,los van de gezondheidsaspecten, wel vergeten . We zijn flink aan het inleveren ,dat niet indexerende ABP begint ons behoorlijk parten te spelen . Er zijn alweer krantenbezorgers in het eerste grijs gesignaleerd. Gelukkig zijn er ook meevallers, de gele bloemkolen zijn de komende week in de aanbieding. Nog een troost, gisteren zag ik dat je bij de Mediamarkt al een auto kan krijgen voor 170 euro in de maand. Daar konden wij zelfs met steun van de Auto Hobby Club nog geen gammele kever of Opel Kadet voor rijden. Die Auto Hobby Club, dat was echt een goede secundaire arbeidsvoorziening . Uren in de baas zijn tijd werden daar doorgebracht, zelfs collega’s die een zgn. douw hadden gekregen mochten daar hun straftijd doorbrengen. We weten nu nog dat er een paar rondliepen die gewoon op een douw hoopten als hun autootje weer wat mankeerde. Niets nieuws eigenlijk , vroeger een douw tegenwoordig hebben we de taakstraf , eigenlijk net zoiets als betaald afkicken, ik noem het ook wel eens een hoerastraf ! Trouwens als wij het over overtredingen hebben, herinner ik mij naast de vele “laagvliegbakjes” ook een collega die na een uit de hand gelopen messbezoek in Niewersluis belandde. Nieuwersluis was nog een echte op militaire leest geschoeide gevangenis met een streng regiem. Natuurlijk gingen wij uitgebreid onze collega daar bezoeken en al snel hadden wij met wat rondvluchten een aantal cipiers omgekocht. Zo gebeurde het dat wij met die cipiers rondjes boven de gevangenis vlogen terwijl onze collega er nog eens lekker in zijn cel een naar binnen gesmokkeld biertje op nam. Uiteindelijk hebben wij hem bij het einde van zijn straf gewoon op moeten halen. Maar nu dan een paar voorbeelden van raakvlakken met het heden . Zo horen wij de laatste tijd nogal eens het begrip”onder water staan”. Wij kenden dat ook al ,dat had te maken met Gplv-ers die niet konden zwemmen. Om die mannen uit de problemen te halen werden ze op de kop van Deelen geplaatst, hoog en droog zaten zij daar en werden al vlug de droogkloten genoemd. Ja en dan nu een heel bijzondere ,een veel gehoord fenomeen tegenwoordig : Hangjongeren Niets nieuws mensen , als bij een oefening de apotheose naderde en het beslissende gevecht ging plaatsvinden hingen wij, en we waren nog jong, als hangjongeren boven het slagveld. Het verschil met de hangjongeren van nu is, U kunt het al raden: Wij hadden géén wapens. En omdat wij geen wapens hadden en de vijandelijke troepen maar dichterbij zagen komen was het enige wat we nog konden doen keihard over de radio roepen “PLEUR OP “, “PLEUR OP” Wij zagen dan de tanks dwars door de landerijen en akkers rijden met veel schade als gevolg daarvan. Heel goed konden wij ook achter die tanks de wanhopige schadecommissarissen zien lopen die alleen nog maar “MINDER MINDER “ konden roepen. Zo kennen wij ook “Good habits Bad Habits” Wij waren zo vaak in Duitsland dat het eigenlijk niet zo gek was dat wij typisch Duitse gewoontes gingen overnemen. Bijvoorbeeld: Als wij zomers met de hele familie naar het strand trokken begon vader direkt met het graven van een flinke kuil . Bij het avondeten waren de porties extra groot ,favoriet was de Wiedergutmachungssnitzel met kartoffelsalad. Ik sluit niet uit dat er ook wel eens een fiets werd gestolen. En dan nu iets nieuws ARBO ,toen volkomen onbekend (gelukkig denk ik bijna). Wij hadden eigen speciale wetten en regels die er vooral op gericht waren om onze vrijheden te waarborgen. De gevolgen zijn nu nog duidelijk waar te nemen. Gehoorschade bijvoorbeeld Onze vrouwen praten duidelijk harder dan de gemiddelde buurvrouw. En…. Kijk maar eens rond, duidelijk wordt al snel dat veel GPLV-ers wijd uitstaande oren hebben en als je goed kijkt zie waardoor dat komt. Vooral vroeger hebben de joekels van gehoorapparaten veel flaporen doen ontstaan ,gelukkig zijn er nu van die kleine dingetjes . Recent werd er weer gesproken over herinvoering van de dienstplicht. Als ik het goed begrijp is de bedoeling wel wat anders als de dienstplicht die wij gekend hebben. Het ” groeneklontgehalte” zal zeer laag zijn ,het wordt meer een mantelzorgdienstplichtorganisatie (dit woord is goed voor 47 punten bij het scrabbelen). Het accent gaat liggen op het opvoeden van dwarsliggers . Nu denk ik dat ze bij de spoorwegen meer ervaring met dwarsliggers hebben laten die de klus maar eens klaren. Ook is er binnen de Luchtmacht veel aan het veranderen ,vroeger waren de jetvliegers in de meerderheid en werden wij soms wat minachtend bekeken. Dat is nu echt anders ,het zal niet lang meer duren of wij krijgen ook onze aces. Tot nu hadden wij die niet, geen Rode Baron maar wel een baron. En die was eigenlijk ook een ace maar dan in het produceren van “negatieve slagkracht”. Oh ja dan kom ik nog even terug op het toch wel bijzondere instituut “Legerluchtwaarnemer” Het woord zegt het eigenlijk al, zijn taak was het waarnemen van lucht, een soort voortschrijdend inzicht in de ruimte moest hij beheersen. Het navigeren werd door de zwetende waarnemer al snel navigeuren. De deostick was nog niet uitgevonden het rook soms zo sterk dat zelfs de douane bij het inklaren vlug de deur weer dicht deed. Zo kent ook hier een nadeel zijn voordeel. Over navigeren gesproken: Alles wat wij hadden was een stopwatch ,kaart en zo’n waarnemer. Het kwam nog al eens voor dat we echt “op straat“ waren. De waarnemer lag al aan de zuurstof en wij waren genoodzaakt af te zakken naar een hoogte waarop je de plaatsnaamborden kon lezen. Tweelettergrepige plaatsnamen zoals bijv. Soltau kon je al vanaf 200 voet lezen ,maar voor een meer ingewikkelde zoals Klein Kohlenbissen moest je amper in de hover komen. Nu nog even een laatste raakvlak met het heden: Heel Holland Bakt , ik heb daar taarten langs zien komen waar wij nog niet eens mee zouden durven te gooien. Bij het zien van de kandidaten moest ik ongemerkt af en toe aan gastvliegers denken. Ze hadden het net niet en bakten er soms weinig van . Net als toen hield je je hart vast. Dames en Heren, Het was de tijd dat WC papier nog uit één laag bestond. Indexeren is nu inleveren Wij hadden boogtenten en elkaar. En dat was heel erg fijn. Super vet zouden ze nu zeggen. Jan Verburg 26-10-2016
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Financieel verslag 2017 door Jan Verburg.
Beste leden Omnia Cernens, Het financieële plaatje ziet er wel erg gunstig uit. Als zuunige Zeeuw zou mij dat aan moeten spreken. Het toenemende spaarsaldo is echter niet des GPLV eigen. Door heel veel oorzaken was sparen in onze GPLV tijd nagenoeg onmogelijk. Wij hadden last van: -buitensporig consumentengedrag vooral over de grens -allergie voor noodrantsoenen waardoor wij veelvuldig buiten de tent gingen eten -erg frequente bezoeken aan NAAFI en ander belastingvrije winkels -omkoopgeld douane -kettingroken -aversie voor gebruik van latrine, je hield het soms bijna te lang op .Als je eindelijk blauw aangelopen een café vond hoefde je echt niet te vragen waar de wc was.De explosies waren dan soms zo heftig dat het hele café in dekking ging . Natuurlijk daarna flink vet consumeren. -Beercalls met de nodige vrij kostbare fruitige fratsen. -En niet te vergeten thuis de afbetaling van je doorzonwoning met vlizotrap En zo kan ik nog wel even doorgaan. Sparen zat niet tussen onze oren ,we genoten zo heftig van onze GPLV belevenissen dat financiën op het tweede plan kwamen. Nu zie ik dan die cijfers en getallen in het financieel overzicht en moet ik eigenlijk alleen maar denken aan wat je daarvoor zou kunnen consumeren. Ik kijk daarbij alleen naar de realisatie van 2016. Inkomsten : 4692,00 Een jaar lang gevulde koeken voor een heel squadron bij de koffie ’s morgens Uitgaven: 3892,00 1780 dozen Zwanenburg Knakworsten in let wel genderneutrale verpakking. Saldo 9315,00 100 flessen CO 2 neutraal gestookte jenever plus één bowser vol Grolsch. Jaarresultaat 826,94 211 dozen Rennies Ik zie bij de begroting voor 2017 bij resultaat 5,00 staan ,dat is dan precies genoeg voor wat aspro’s voor de penningmeester. Mijn boodschap en advies: Opmaken dat saldo ,wij zijn de laatste GPLV ers. Pluk de dag Jan (1,63m) De krimp zet door!
© Omnia Cernens dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Financieel verslag 2017 door Jan Verburg
Beste leden Omnia Cernens, Het financieële plaatje ziet er wel erg gunstig uit. Als zuunige Zeeuw zou mij dat aan moeten spreken. Het toenemende spaarsaldo is echter niet des GPLV eigen. Door heel veel oorzaken was sparen in onze GPLV tijd nagenoeg onmogelijk. Wij hadden last van: -buitensporig consumentengedrag vooral over de grens -allergie voor noodrantsoenen waardoor wij veelvuldig buiten de tent gingen eten -erg frequente bezoeken aan NAAFI en ander belastingvrije winkels -omkoopgeld douane -kettingroken -aversie voor gebruik van latrine, je hield het soms bijna te lang op .Als je eindelijk blauw aangelopen een café vond hoefde je echt niet te vragen waar de wc was.De explosies waren dan soms zo heftig dat het hele café in dekking ging . Natuurlijk daarna flink vet consumeren. -Beercalls met de nodige vrij kostbare fruitige fratsen. -En niet te vergeten thuis de afbetaling van je doorzonwoning met vlizotrap En zo kan ik nog wel even doorgaan. Sparen zat niet tussen onze oren ,we genoten zo heftig van onze GPLV belevenissen dat financiën op het tweede plan kwamen. Nu zie ik dan die cijfers en getallen in het financieel overzicht en moet ik eigenlijk alleen maar denken aan wat je daarvoor zou kunnen consumeren. Ik kijk daarbij alleen naar de realisatie van 2016. Inkomsten : 4692,00 Een jaar lang gevulde koeken voor een heel squadron bij de koffie ’s morgens Uitgaven: 3892,00 1780 dozen Zwanenburg Knakworsten in let wel genderneutrale verpakking. Saldo 9315,00 100 flessen CO 2 neutraal gestookte jenever plus één bowser vol Grolsch. Jaarresultaat 826,94 211 dozen Rennies Ik zie bij de begroting voor 2017 bij resultaat 5,00 staan ,dat is dan precies genoeg voor wat aspro’s voor de penningmeester. Mijn boodschap en advies: Opmaken dat saldo ,wij zijn de laatste GPLV ers. Pluk de dag Jan (1,63m) De krimp zet door!
© Omnia Cernens, dé vereniging van GPLV-ers
Realisatie: Ruud Hoogendoorn
Contact
Omnia Cernens
Vliegbasis Soesterberg Kampweg 53 3769 DE Soesterberg
Links
Gerelateerde media
298 sq, Soesterberg Actief en Oud gediende 298 squadron Koffiepot 298 squadron 299 SQUADRON 299 Squadron Alouette 50 jaar 298 Sq - 300 Sq - Cambodja - Thailand - 1992 - 1993 Museum Vliegbasis Deelen
